Anvil – Impact is Imminent

Ongeveer 2 jaar geleden bracht Anvil ‘Legal at Last’ uit. Een album waar ik enorm naar uitkeek vanaf het moment dat de eerste single te horen was. Dat album smaakte naar meer, gelukkig duurde het niet al te lang voordat ‘Impact is Imminent’ werd aangekondigd. Morgen is het zover: het nieuwe Anvil album wordt dan uitgebracht. Gelukkig mocht ik het album al eerder luisteren, dus voordat jullie ook kunnen genieten van een nieuwe Anvil plaat kunnen jullie er eerst iets over lezen.
Het album opent met een gesproken stukje. Een geinig stukje wat de band inluid, waar vervolgens het Anvil geluid hard door de oren giert met het nummer ‘Take a Lesson’. Dit is overduidelijk Anvil. Lips zingt weer catchy metal lyrics en instrumentaal gezien zijn vooral de combinatie drums met de riffs van Lips erg sterk. Het is weer overduidelijk dat Robb en Lips er nog steeds plezier in hebben. Ook bassist Chris Robertson is van de partij, hij werd in 2014 lid van de band. Waar ik de bas nog niet overduidelijk hoor op dit nummer, is het wel een hele fijne opener. Je hebt meteen de energie van Anvil en het headbangen gebeurt al snel. De lyrics zijn geen hogere wiskunde, het zijn vrij simpele maar effectieve lyrics zoals we gewend zijn. Dat is iets wat Anvil eigenlijk best sterk maakt. Omdat het geen moeilijke lyrics zijn, blijven de nummers goed te onthouden en werken ze als een soort oorwurm waardoor je de nummers keer na keer weer blijft luisteren. Dat de riffs trouwens goed zijn wordt met het tweede nummer ‘Hear the Music’ goed bewezen. Hier zit een heel fijn ritme in en voornamelijk instrumentaal gezien is dit een van de betere nummers op het album.
Anvil is waarschijnlijk de enige band die een nummer theezakje (‘Teabag’) kan noemen en er vervolgens een riff driven, best funky metal nummer van weet te maken. De bass speelt hier namelijk een belangrijke rol, dat geluid springt er namelijk als eerste uit. Overigens is dit een instrumentaal nummer en laat Anvil hun sterkste punt mooi zien. Ondanks dat ik graag naar de vocalen van Lips luister, is dit een mooie afwisseling. Ieder lid krijgt hier de kans om hun instrumentale talent te presenteren. Het opening riff van het achtste nummer ‘Bad Side of Town’ zet de toon van het nummer al. Er heerst een dreigende sfeer die goed bij de tekst past. Anvil lijkt op dit punt een soort riff machine te zijn, ieder nummer heeft een ijzersterk riff of een fijn ritme. Hoe beter ik luister, hoe meer het me blijft verbazen dat deze band nooit echt het grote succes heeft gekend. Ondanks dat dit niet mijn favoriet van de band gaat worden, is het wel een heel fijn album en zeker de moeite waard.
Maar, het feest is nog niet afgelopen, we zijn namelijk pas net over de helft van het album. Als we het puur over titels hebben, is ‘Wizard’s Wand’ mijn favoriet. Dit klinkt namelijk alsof het een doom metal nummer is. Dit klopt enigzins ook. Er zitten namelijk een aantal doom elementen in dit nummer. De instrumentals zijn zwaar en zetten een bepaalde toon neer. Ik denk dat dit een nummer is wat Ozzy Osbourne op zijn opkomende solo album van een cover zou kunnen voorzien. Dit nummer klinkt namelijk alsof het voor hem geschreven is. Qua songwriting is dit misschien wel mijn favoriet op het album. Lekkere doom influenced metal, maar toch het strakke Anvil geluid met hier en daar een riff tussendoor (waarschijnlijk door Lips en zijn vibrator plectrum gespeeld). Na het nummer ‘Lockdown’ klinkt er ineens een Ritchie Blackmore achtig riff door mijn oren. Wat is dit ineens? Een lekker geluid ja. ‘Explosive Energy’ doet echt zijn naam eer aan. Het is een ijzersterk nummer en misschien wel het beste nummer wat de band in tijden heeft gemaakt. Vooral de gitaarsolo in het midden doet mij goed, mijn nek iets minder want het is moeilijk om te stoppen met headbangen. Maar goed, dat moet kunnen bij een Anvil plaat. Qua tekst wederom catchy. Als er een nummer is wat ik Anvil nog live wil horen spelen is het dit nummer. Ook met het nummer ‘The Rabit Hole’ kan ik niet stoppen met headbangen. Waar het album goed begon, eindigt het veel sterker. Ik prefereer zonder twijfel de laatste nummers op het album. Ze sluiten af met een bak fantastische metal waardoor je onvermijdelijk nekklachten gaat krijgen, want stoppen met headbangen is hier nu niet aan de orde. Ook moet ik zeggen dat de lyrics hier beter zijn dan de nummers op het begin, al zijn ze nog steeds kenmerkend Anvil.
Dit was weer een sterk album van Anvil. Er zijn genoeg nummers die ik maar al te graag live wil horen en het luistert lekker weg. De 14 nummers vliegen voorbij. Lip’s vocalen klinken nog altijd erg goed en instrumentaal gezien is de band zoals verwacht weer ijzersterk.