Een aantal jaren geleden kwam ik in aanraking met de muziek van Viktor. Altijd op zoek naar fijne deuntjes via bands waar ik een grote voorliefde voor heb zoals Edge of Sanity, Opeth en oude Katatonia vond ik een link naar zijn vorige album. Sinds die dag keek ik erg uit naar een opvolger en die is er nu bijna eindelijk. Ik heb het grote voorrecht om er nu al van te snoepen en dat doe ik daarom ook gretig.
De rode draad in dit concept album is de zee en de stoere verhalen die er al eeuwen lang omheen hangen. Van de Vikingen en andere volkeren die nieuwe landen ontdekken en zich daar vestigen tot enorm woeste stormen. Het zit er allemaal in. De teksten zijn diep en somber.
Opener Terra Infirma geeft mij meteen volop kippenvel. De liefhebbers van de “Candelight Years” van Opeth worden op hun wenken bediend. Wellicht iets trager maar de sfeer zit er zeer zeker in. Mooie diepe sound en de fijne grunts van Andy die door de ruimte snijden. De afwisseling met de cleane zang, ook van Andy, en het daarbij ingetogen deel roept een vergelijk met de eerder genoemde acts. Een mooie opener dat gaat over het wegzakken van de vruchtbare aarde onder een nieuwe ontdekte wereld wat de titel ook al een beetje verwoord. Zeemansverhalen zijn altijd omgeven door een bepaalde sfeer en spanning. Zo is het volgende nummer, en tevens de eerder uitgebrachte single uit 2020, The Shipbreaker’s song een mooi voorbeeld. Door de spoken word passages, waarin het verhaal rustig word toegelicht, op een basis van akoestische gitaartokkels krijgt het extra inhoud.
Zo heeft elke track een bepaalde sfeer dat past in het verhaal van het album. Telkens doorspekt met een fraaie trage diepe schoonheid met veel afwisseling. Muzikaal zit het allemaal erg goed in elkaar en de composities zijn sterk. Alles bij elkaar genomen weer een geslaagd project vanuit het hoge noorden.
Mijn wachten is beloond in ieder geval.