Met het album zet deze nogal mysterieuze band in tien composities een album neer dat over de hele linie aanspreekt en vooral voor de liefhebbers van Sabaton een must-listenalbum is geworden. Haeretica Ecclesia kan gezien worden als het eerst hoofdstuk van het eigen geschreven boek van Openbaringen waarin de zwakheid en de onkunde van mensen wordt beschreven. Een boek dat daarbij hoop en geloof biedt en daarmee een tegengif is voor deze generaties die zich laten onderdrukken.
De heavymetalhoogmis begint ‘natuurlijk’ met een openingsgebed in de vorm van Sanctus Spiritus. Daarna voert Apostolica het tempo op tot er een aantrekkelijke muziekmelodie ten grondslag ligt aan The Sword Of Sorrow. Bij de start krijg je meteen wat fraaie muziekwendingen voor je kiezen waarna zanger Ezekiel het roer overneemt en in een ‘Sabaton-achtige’ stijl de compositie aanvoert terwijl op de achtergrond de ritmesectie een stevige powermetalbasis vorm geeft. Come With Us is opgebouwd en gebakken volgens eenzelfde recept met hier en daar wat andere accenten. Het staat wel helemaal vast dat vooral de refreinen live een goede meezinger zijn. Bijzonder is het synthesizergeluid dat ergens een typische jaren-80 invloed kent.
Een beetje Shadows/Ennio Morriconeachtig start het staccato Thanatos. Hier is de snelheid aardig getemperd en krijgt de meer bombastische koorzang in de Thanatosstukken meer aandacht. De zijsprong naar de battlemetal is weer genomen in Pollution Is My Name. Synthesizer en klassieke elementen op de achtergrond geven deze composities meer diepte. Voor de rest is het goed toeven met deze gemakkelijk in het gehoor liggende compositie waar zanger Ezekiel ook een mooie imitatie doet van Missions Wayne Hussey. Zijn zang en uitspraak hebben door zijn veelzijdigheid ook wel meer snijvlakken en spreken aan. Zo gebruikt hij in The Dusk Is Coming zo’n dikke vette rollende R. Past heerlijk in het volle geluid en het prettige tempo dat in de refreinen enigszins verandert.
Van het album zijn de singles Sanctus Spiritus en No More Place In Hell van een video voorzien. Dat zijn ook mooie singles die representatief zijn voor het algemene geluid van Apostolica en daarbij aardig hitgevoelig zijn. Ook Famine zou een goede single zijn. Alle elementen van een metalhit zijn aanwezig. Een goede opbouw naar een stuk waarin het tempo opgevoerd wordt en de melodie standvastig aanhoudt om uiteindelijk naar een aantrekkelijk refrein te werken zorgt ervoor dat het een compositie is die blijft hangen. En wanneer ze het geheel een octaafje laten stijgen is het wel helemaal zeker.
Het album sluit goed af met Redemption dat geen bijzondere afsluiting is, maar wel een composities is die helemaal in de lijn ligt van het album. Daarvoor krijg je ook nog The Doom voor je kiezen. Een compositie waarin de powermetalelementen een klein beetje richting Avantasia gaan. Enige puntje hier is dat Ezekiel de hoge noten net niet lijkt te halen, maar dat is dan ook het enige vlekje op een heerlijk album.
Liefhebbers van de muziek van Sabaton en Powerwolf kunnen het album blindelings aanschaffen. Zeker wanneer je de theatrale uitstraling van een Behemoth of Ghost ook nog eens leuk vindt.