Arabs In Aspic – Madness And Magic

Een goede bandnaam is het halve werk. Maar Arabieren In Gelei? Nou ja, misschien gaat het wel gewoon over paarden in plaats van over mensen en bovendien is het een band die in 1997 al begon, dus ver voor allerlei types carrières gingen maken van het voeren van “culture wars”. Het is in elk geval wèl een naam die je onthoudt.
En daar is niks mis mee, want dit Noorse gezelschap zet op het album Madness & Madness een eclectische mix van seventies rock, psychedelica en prog neer. Uriah Heep, Styx, Phish, Yes, Spock’s Beard, zelfs de associaties die ik heb bij de zes tracks op dit album gaan alle kanten op. En toch is het vooral de overtuiging die blijft hangen. Moddervette toetsenpartijen maar net zo goed subtiele details met akoestische gitaren en percussie, veelal gedubbelde zang en koortjes die sterk aan de jaren zeventig doet denken, in songs die in lengte variëren van net twee minuten tot bijna zeventien minuten.
Opmerkelijk in de bezetting: ze hebben naast een drummer ook een percussionist in de band. Verder hoor je bas, elektrische en akoestische gitaren, Hammondorgel, synths en mellotron en volgens mij zelfs een paar keer theremin. De zes songs lopen in elkaar over, maar in de langere songs hoor je ook meerdere sferen. Het grootste deel is proggy of symfonisch, met op zijn tijd een flinke lik psychedelica of rock erdoor. Eigenlijk voelt het wel een beetje als zo’n conceptplaat waar alles blijft doorlopen. Leuk, die afzonderlijke songs, maar je verprutst een hoop door alleen afzonderlijke songs te beluisteren.
Arabs In Aspic is daarmee grondig onhip, zelfs als de titels vooral te maken hebben met hedendaagse technologie. Maar ach, vind je dat je muziek ‘relevant’ en ‘urgent’ moet zijn dan was je bij de tweede alinea al afgehaakt. Dus speciaal voor jou, lezer tot de laatste alinea: ga Madness And Magic vooral beluisteren. Arabs In Aspic gaat niet de nieuwste progsensatie worden, maar ik heb me er keer op keer prima mee vermaakt, en daar gaat het om.

Arabs In Aspic website