Arceye (Luke Durston) – De afwisseling maakt sommige stukken veel heftiger

Met de cd At First Light kwam Arceye met een uitstekende opvolger van The Divide Between Chaos And Order. De band heeft sinds de release in juli veelvuldig de podia onveilig gemaakt met hun mengeling van thrash- en deathmetal. Nu er weer even wat meer tijd is, is het tijd voor een klein interview met Luke, de nieuwe(re) gitarist van de band.
Arceye is in Nederland nog niet heel erg bekend. Kun jij me iets vertellen over de band Arceye?
Luke: Arceye is bekend het spelen van strakke, snelle en melodische heavy metal. We vermengen alle elementen uit onze eigen invloeden in de band, en dat varieert van thrash- tot prog- en deathmetal.
Halverwege het jaar brachten jullie een geweldige cd uit. Hoe zijn de reacties op dit nieuwe product?
Luke: De feedback die we mochten ontvangen na het uitbrengen van At First Light was echt geweldig. Oorspronkelijk hadden we gehoopt dat we iets hadden voortgebracht dat onze bestaande fans wel zou bevallen, maar At First Light heeft ervoor gezorgd dat nog meer mensen ons leerden kennen en waarderen en de diverse media hebben daar zeker aan toe bijgedragen. Er zijn ondertussen heel wat mensen die onze nieuwe cd heel erg waarderen.
De reacties op jullie vorige cd The Divide Between Chaos And Order waren overwegend positief. Sommigen noemden het zelfs de beste cd van het decennium. Was er sprake van enige druk toen jullie nieuwe nummers gingen schrijven?
Luke: Toen we begonnen met het schrijven van nieuwe nummers voor At First Light was er behoorlijk gehusseld in de line-up. De ex-drummer van The Hollow Earth, Craig Mackay, kwam bij de band en ikzelf heb de band versterkt als gitarist. Beide hebben we ervoor gezorgd dat er nieuwe invloeden van buiten de band binnen kwamen en zorgden voor een mix van onze invloeden en die al binnen de band bestonden om uiteindelijk het geluid van Arceye neer te zetten. Het was natuurlijk belangrijk dat we onszelf verbeterden ten opzichte van onze eerdere releases, maar dat leek automatisch te gebeuren. Er was geen sprake dat we iets beter ‘’moesten’’ maken dan The Divide.
Arcye wordt gepresenteerd als een death-/thrashmetalband, maar zoals je al eerder zei zijn er ook duidelijk progressieve invloeden.
Luke: Arceye is altijd overduidelijk beïnvloed door thrash- en deathmetal naast een aantal andere subgenres in de metal. De progressieve metal is er zeker een van. We proberen echter niet specifiek nummers te schrijven die binnen een bepaald hokje passen. We proberen gewoon te schrijven wat voor ons het beste klinkt in een bepaald nummer.
Wat zijn dan de grootste invloeden voor Arceye als het gaat over de muziek?
Luke: Alles met een strakke riff, een lekkere groove en ons creatief inspireert beïnvloedt ons. Om een paar namen te noemen: Metallica, Pantera, Opeth, Tool en Decapitated. Dit zijn de bands waar we mee opgegroeid zijn, waar we veel naar luisterden.
Om even naar At First Light te gaan. Damage Done is een van mijn favoriete nummers op de cd. Voor mij heeft het de perfecte balans in zoveel verschillende metalelementen. Ik neem aan dat het bij zo’’n nummer even duurt voordat het klaar is, dat het moet groeien. Kun je me iets vertellen over de ontwikkeling van dit nummer?
Luke: Damage Done was iets dat we nog niet eerder hadden gedaan. Een uitbreiding van ons territorium. We hadden nog niet eerder geprobeerd om met clean-vocals te werken maar we waren het er allemaal over eens dat het goed voelde om op dit punt onze diversiteit te tonen aan het publiek. Toen we de muziek klaar hadden voor het nummer was er geen twijfel mogelijk dat zeker de refreinen juist dit soort zang nodig had. We waren er heilig van overtuigd dat enige vorm van deathmetal ‘’growling’’ hier zou gaan werken. En toen we in de studio aan het werk waren en ideeen begonnen uit te proberen, was het juist de zang die alle elementen uit het nummer tot elkaar bracht. Er was sprake van een soort collectieve chemie voor ons allemaal en we begrepen dat we iets speciaals in handen hadden met Damage Done.
Bijzondere andere nummers zijn Sirius en Dusk. Het lijkt precies het tegenovergestelde van nummers als Disarmed en The Storm. Het klinkt als zwart en wit, donker en licht. Ik kan me voorstellen dat sommige luisteraars niet zo goed weten wat ze met deze uitersten aan moeten. Hoe belangrijk is het voor een band als Arceye om zoveel stijlen op één cd te hebben staan?
Luke: Het is nooit de bedoeling, de intentie, om krampachtig zoveel mogelijk op een cd te krijgen. Vooral niet wat betreft met verschillende stijlen. De lichtere stukken zorgen er echter wel voor dat de stevige stukken op de cd een stuk steviger. Ik heb een aantal jaar geleden een interview gelezen van System Of A Down waarin ze dit onderwerp ook aansneden. Ook zij gaven aan dat zij juist de lichtere stukken gebruikten om de rest te verzwaren. Voor mij persoonlijk was dit een uitspraak dat mij echt raakte.
Aan het eind van Brother Disarmed herhaal je een rif een flink aantal keer. Het wordt bijna hypnotiserend. Ook in het nummer Silent Wait valt me deze herhaling me op. Is daar een speciale reden voor?
Luke: Beide outro’s zijn voortgekomen uit wat jamsessies. We bleven jammen tot het goed voelde om te stoppen, en omdat iedereen nagenoeg gelijktijdig stopte met spelen, wisten we gewoon dat deze
lengte van het nummer precies goed was. Daarnaast is het goed en belangrijk om wat stukken op de cd neer te zetten zodat mensen wat op adem kunnen komen en om de muziek goed te absorberen en doorgronden voordat we verder gaan.
Jullie werkten voor At First Light met Scott Atkins. Waarom heb je specifiek gekozen voor Scott?

Luke: De naam van Scott Atkins kwam op door de fascinerende manier waarop hij het gitaargeluid bij Sylosis wist neer te zetten met daarbij een geweldige helderheid en nauwkeurigheid wat het drumgeluid betreft. Hij had bereikt om een ‘sound’ neer te zetten waar wij naar op zoek waren, het geluid dat wij in gedachten hadden voor onze cd en ik moet zeggen dat hij zeker op At First Light ons zeker niet teleurgesteld heeft.
De productie echter deden jullie zelf. Met een bepaalde reden?
Luke: Het was heel belangrijk dat we juist voor deze cd de tijd konden nemen die we nodig dachten te hebben. Hierdoor hoefden we niets te forceren qua geluid omdat tijd niet belangrijk was. We hoefden geen compromissen te sluiten omdat de studiotijd op was en we konden net zolang doorgaan als noodzakelijk was. We hadden de tijd aan onszelf en hierdoor ons eigen opnameschema.
Graig Mackay is, zoals al eerder vermeld, de nieuwe drummer. Op welke manier heeft hij de chemie in de band beïnvloed?
Luke: Craig is gewoon ‘a sick drummer’. Zijn snelheid van drummen heeft het tempo op de cd wel voor een groot gedeelte bepaald. En zijn achtergrond met The Hollow Earth Theory liet ons op een andere manier naar muziek kijken. Hij wist daarbij donders goed wat hij wilde bereiken met deze cd.
Wat zijn de plannen verder voor Arceye voor 2013?
Luke: We hebben een aantal bijzondere dingen in het vizier voor wat over is van het jaar 2013. We hebben zojuist een exclusieve release via Terrorizer van onze muziekvideo Brother Disarmed, één van de stevige nummers op de cd, kunnen bewerkstelligen. We werken nog aan een tour en wat shows in 2014.
Is er nog een bepaalde droom die je met de band wilt bereiken?
Luke: Dave en ik willen graag gitaren met een signatuur. Dat is iets dat iedere gitarist van droomt. Voor Arceye is ‘the sky the limit’. Er is werkelijk waar geen reden denkbaar waarom wij niet zouden headlinen op een aantal vooraanstaande festivals in de toekomst. Vooralsnog is dat ónze droom.