Ik kan me nog goed herinneren dat ik Arch Enemy op Graspop live mocht ervaren. Ze waren geplaatst in de tent en die barstte bijna letterlijk uit zijn voegen. Het heeft alles te maken met de toegankelijke deathmetal die Michael Amott met Arch Enemy neerzet. De band bestaat in 2025 alweer dertig jaar en zeker met voormalig zangeres Angela Gossow als frontvrouw werd de vlak sterk ontstoken. Nadat Angela een stap achteruit zette, verscheen Alissa White-Gluz ten tonele in 2014 en werd de succesvolle succesformule verder uitgewerkt en versterkt.
Blood Dynasty is het twaalfde album en over de hele linie mag deze opvolger van Deceivers uit 2021 gezien worden als een logisch vervolg op wat we gewend zijn van de band. Het album wordt ingesloten door twee uitstekende composities die enorm tot de verbeelding spreken en de kracht van de band tentoon spreidt. Dream Stealer is een uiterst sterke start van het album. Het gitaargeluid dat Michael Amott en nieuwe aanwinst Joe Concepcion is kenmerkend voor het geluid en het is mooi om te horen hoe organisch de gitaarmelodieën zijn geplaatst in Dream Stealer. Dat Joe de nieuwe gitarist is niet zo verwonderlijk, wanneer je bedenkt dat hij eveneens lid is van de band Armageddon van Christopher Amott. Zoals we mogen verwachten bij Arch Enemy is er ook ruimte voor een fraaie gitaarsolo in Dream Stealer. Niet gebonden door enige grens voelt de solo in de compositie me aan als een vette thrashmetalsolo. De tweede single Liars & Thieves sluit het album af op een sterke manier. Het is enorm uptempo en is gezegend met een goed deathmetalgeluid. Dat is nog eens een ferme afsluiter van een uiterst gedegen album.
Ook dit keer is er (gelukkig) een klein uitstapje in de zanglijn van Alissa. Illuminate The Path is een compositie die een aardig industrieel karakter heeft meegekregen in de ritmesectie en de groove is zeer aantrekkelijk. Bovenop die industriële riffbasis is er een tweede laag in de gitaarmelodie die de compositie voor een gedeelte draagt, maar het is vooral de clean vocals van Alissa die verfrissend werken. Op het vorige album Deceivers werd er al geëxperimenteerd met de clean vocals en dat beviel me uitstekend. Ook in Illuminatie The Path geeft het duet dat Alissa met zichzelf heeft juist dat beetje meer accent waardoor de compositie enorm aanspreekt. Verder laat ze horen dat ze in de brute vocalen zeker haar ‘mannetje’ staat.
Verder op het album wijkt Arch Enemy nauwelijks af van het bekende geluid dat we gewend zijn van de band en dat is uitstekend. March Of the Miscreants en Don’t Look Down liggen goed in het gehoor en klinken vertrouwd. In March Of The Miscreants wordt er lekker gespeeld met ritme en riffmelodieën en bassist Sharlee D’Angelo en drummer Daniel Erlandsson zetten het fundament neer voor de verdere opbouw.
Wat zeker aanwezig is op het album is de overweldigende muur van muziek die je voor je kiezen krijgt. Luister maar eens naar A Million Suns. In het begin krijg ik een beetje het idee dat zang en muziek niet geheel gelijk lopen en pas in het refrein lijkt de synchronisatie goed tot zijn recht te komen.
Tussenstuk Presage en titelnummer Blood Dynasty lopen als vanzelf in elkaar over. Blood Dynasty kent een eenvoudige melodielijn en het gitaargeluid spreekt aan en vormt het centrum van de compositie.
Vanuit de deathmetal keert Arch Enemy in Paper Tiger terug naar een meer heavymetalgeluid. Het heeft daardoor een goede vibe en het ritme is sterk opzwepend neergezet. The Pendulum is ook zo’n compositie die teruggrijpt op een stuk muzikale geschiedenis. Ergens moet ik sterk denken aan Children Of Bodom. De compositie is mooi opgezet en couplet, refrein en gitaarsolo zijn netjes na elkaar geplaatst. En ik kan er niet omheen dat ik in de gitaarsolo steeds het gevoel heb dat Michael Amott de solo heeft geschreven nadat hij I Just Died In Your Arms van Cutting Crew heeft beluisterd.
Nadat de clean vocals van Alissa in Illuminate the Path aanwezig waren, heeft zij de zangkunst in Vivre Libre ook toegepast. Vivre Libre is een cover van de ballad van de band Blaspheme. De tekst is in het Frans, maar met haar Canadese roots is dat geen probleem voor Alissa. Aanvankelijk werd de compositie als bonustrack opgenomen, maar na de mixing bleek de versie van deze ballad ijzersterk en kreeg het een plaats op de regulieren albumsetlist.
Blood Dynasty is een lekker album en laat horen dat Arch Enemy nog altijd goed in staat is om toegankelijke deathmetal neer te zetten waarmee ze de liefhebbers van de band een groot plezier doen. Zelf ben ik blij dat ook de clean vocals van Alissa weer een plaatsje hebben gekregen op het album en de elf nieuwe composities bieden een gevarieerd aanbod.