Arjen Anthony Lucassen – Lost In The New Real

Arjen Anthony Lucassen. De naam zou in iedere Hall of Fame wereldwijd een prominente plaats moeten krijgen. Zelf kwam ik met Arjens muzikale uitspattingen in contact door de derde grammofoonplaat van Bodine. Daarna volgde de reeks bij Vengeance. Sinds zijn eerste Ayreonproject The Final Experiment ben ik verslaafd aan de sound van deze grootmeester. Of het nu Ayreon, Star One, Stream of Passion of The Guilt Machine is; de manier van componeren en spelen is van zo’n onbereikbare kwaliteit dat ik al maanden van slag ben door de aankomende release van zijn eerste solo-cd. Een nogal egoïstische plaat, zoals hij het zelf omschrijft waar je onbevooroordeeld en met open geest naar moet gaan luisteren. Muziek volledig gecreëerd vanuit het hart, zonder tegemoet te komen aan welke verwachting dan ook. Dat belooft wat. Razend nieuwsgierig heb ik de trailer op YouTube snel bekeken. De cd behelst nummers die inderdaad alle mogelijke muziekstijlen in zich hebben. Van metal tot folk, van powerpop tot psychedelica. De eerst indruk na het luisteren is het best te omschrijven als een legpuzzel die ontploft in de doos in legio stukken om daarna in een perfecte plaat op zijn plaats vallen. Het verhaal van Mr. L. krijgt vorm en beeld naarmate het verhaal van de cd vordert. Arjen wist Rutger Hauer te strikken om als psychiater Voight-Kampff de verschillende nummers van dit project met elkaar te verbinden. Hoewel de diverse muziekstijlen inderdaad veelzijdig zijn, heeft Arjen het voor elkaar gekregen om een verhaal muzikaal te vertalen tot één geheel.
Openingsnummer The New Real start met het ontwaken van Mr. L. Hoewel het nummer rustig start, zorgen de gitaarriff op de achtergrond, het drumritme en het keyboardgeluid voor een bepaalde spanning. Met Pink Beatles In A Purple Zeppelin komen muziekinvloeden tekstueel duidelijk naar voren. Dit psychedelische nummer klinkt lekker weg. Arjen meets The Beatles in een pakkend nummer met aanstekelijk refrein. Muzikaal gezien is de cd zeer veelzijdig. Tekstueel komen daarnaast enige controversiële onderwerpen aan de orde. In ParentalProcreation Permit komen euthanasie en de bevolkingsgroei (de manipulatie daarvan) stevig naar voren. Muzikaal gezien een zware tegenhanger van de voorgaande nummers. In een zwaar ritme, ondersteund door een heftig krachtige drumpartij sleept het nummer zich voort om te eindigen in een onheilspellende grunt. De eerste paganinvloeden horen we in WhenI’m A HundredSixty-Four. Een beetje Crosby, Stills& Nash ondersteund door subtiel gitaargeluid.De E-police is het tweede lekkere poppy nummer. Je zou bijna vrolijk worden van het feit dat iedereen continu in de gaten wordt gehouden. Het hoeft niet altijd explosief of gezellig. Don’t Switch Me Off is opgebouwd rond een basis van ingetogen muziekspel, dat het nummer basis geeft en daarmee in dienst staat van de melancholische zangpartijen. Meteen word je weer op het andere been gezet door een powerpopnummer.Een beetje een SgtPeppers nummer inclusief vioolgeluid. De cd vervolgt met een minder vrolijk Yellowstone Memorial Day. Door het zware stemgeluid, de muzikale barrière en de opstuwende groove bevinden we ons weer in een metalomgeving die doordreunt om ons in Where Pigs Fly drie eeuwen terug te fluiten met viool, cello en fluit in een frivole paganomgeving. Lost In The New Real eindigt de cd. Het tien minuten durende nummer complementeert het verhaal. Een proloog van muziekstijlen en teksten van de voorgaande nummers, om uiteindelijk te komen tot: Swith Me Off, je achterlatend met het idee of het nu fictie of reëel was/is.
Naast cd 1 is er ook nog cd 2. Hierop staan een aantal nummers die wel in het concept, maar niet op cd 1, passen. Aangevuld met covers van onder andere Pink Floyd (heel bijzonder) en Frank Zappa een aanvulling op cd 1. Hiermee is het dan ook een overtuigende dubbelcd geworden. Ik ben overdonderd door het resultaat.
Ik geef toe: ik was bevooroordeeld. Lost In The New Real is echter van dusdanige kwaliteit met het bekende Lucassen-kwaliteitskenmerk dat ook dit soloproject een juweel is in de kroon van de onbetwiste koning van de muziek. Prachtig hoe Arjen de muziekgeschiedenis naar de toekomst weet te vertalen, waarin hedendaagse onderwerpen een kritische plek weten in te nemen zonder prekerig over te komen. Het is zaak om deze cd met een “open mind” te beluisteren. Je kunt echter meer spreken van geestverruimende nummers. Als deze cd The New Real is, wil ik wel blijven.