Armed Cloud streeft met Master Device & Slave Machines naar het maximale

Armed Cloud is een jonge Nederlandse band uit de regio Nijmegen. Geïnspireerd door groepen zoals Fates Warning, Rainbow, Korn e.a. speelt de band een mix van symfonische metal, nu-metal, progressieve metal en rock. Op 25 november 2017 presenteert Armed Cloud in Nijmegen haar tweede volwaardige album Master Device & Slave Machines. Dit album wordt ook op deze datum officieel uitgebracht. Op zondag 5 november 2017 sprak ik in Gorinchem, voorafgaand aan hun optreden in het PoGo Plug-in Café met toetsenist Remco van der Veen en zanger Daan Dekker.
Kunnen jullie in het kort vertellen over het ontstaan van Armed Cloud
Dat was in augustus 2011. Wouter (van der Veen, HR) en Boris (Suvee, HR) waren al langer bezig om een band te vormen en in die maand van dat jaar kwamen Daan en Remco erbij. De band heette toen nog Eclipse, maar dat hebben we veranderd in Armed Cloud. Eind 2011 gingen we de studio in en na vier maanden, maart 2012, brachten we onze eerste EP Shroud Of Rain uit. Op drums hadden we toen Kevin Brandts. Hij kon zijn werk niet langer meer combineren met de band en is toen weggegaan. Toen is onze huidige drummer Rico Noijen erbij gekomen. We komen allemaal uit Nijmegen, maar Rico uit Baarlo (Limburg).
We zijn een nog redelijk jonge band met leeftijden van halfweg twintig tot en met halfweg dertig. Er kan gesteld worden dat we als een jong bandje zijn begonnen en nu een stuk volwassener zijn. Dit is naar onze mening ook terug te horen in de evolutie van de sound van Armed Cloud.
Door welke bands en artiesten worden jullie geïnspireerd?
Dat zijn Fates Warning, Rainbow, Savatage, Avenged Sevenfold en Korn. Die laatste vanwege de gitaarriffs die Wouter componeert. Voor het vorige album haalden we inspiratie uit Queensrÿche, Rainbow, Dream Theater, Iron Maiden en Sonata Arctica. Inspiratiebronnen kunnen per album verschillen; we willen nooit dezelfde albums maken.
Toen kwam Dutch Exposure…
Dat klopt. Dat was in 2012. Het Dutch Exposure Project was een zoektocht naar progressief talent in Nederland. In samenwerking met Freia Music, IO Pages, Progmotion, Background Magazine en Progwereld werd gezocht naar bands die het beste vertegenwoordigen van wat de nieuwe generatie Nederlandse symfonische rock en metal bands te bieden heeft. Via Mario van Os van Progwereld hebben wij daaraan mee kunnen doen. Dat was voor ons toen een doorbraak naar meer publiek. We vragen ons overigens nog steeds af hoe hij ons heeft opgepikt. Want we hebben onze EP Shroud Of Rain nooit naar hem gestuurd. Je kunt dus zeggen dat 2012 ons ‘exposure jaar’ is geweest. Zonder Dutch Exposure had het er voor ons waarschijnlijk heel anders uitgezien.
Hoe is jullie eerste album Obsidian Desert ontvangen?
Dat album was voor ons een mijlpaal. Onze toenmalige missie was om een eigen unieke interpretatie te leveren van classic symfonische metal. Dat is kennelijk gelukt, want het album is over het algemeen goed ontvangen. Obsidian Desert heeft zo rond de 40 recensies gehad, waarvan twee-derde minimaal een acht als waardering gaf. Er zaten misschien drie of vier negatieve tussen. Mede door dit album hebben we zelfs op het prestigieuze Prog Power Europe (Baarlo) gestaan. Ook hebben we een behoorlijk aantal exemplaren van onze debuutplaat verkocht.
Naast de muziek, kregen de visuals en het artwork van Obsidian Desert veel lof. Het artwork was ontworpen door de Zwitser Sandor Kwiatkowski (o.a. Clepsydra). Helaas is hij eerder dit jaar in juli overleden.
Na de release van Obsidian Desert waren we eigenlijk meteen van plan om een tweede album uit te brengen. Wouter en Remco hadden daarvoor al aardig wat nummers geschreven. Dat album moest helemaal ons eigen ding worden en nog meer samenhang hebben. Dit omdat we reacties kregen van luisteraars die het album ietwat té gevarieerd vonden. Met deze feedback wilden we wat doen voor een vervolgalbum.
Wat kan de luisteraar verwachten op Master Device & Slave Machines?
Het album is donkerder en zwaarder dan het debuut. Wat betreft de zang wordt het ook rauwer en hoor je de invloeden van Alice In Chains en Stone Temple Pilots. Er is nu ook meer cohesie tussen muziek en zang en de gitaarsound is een stuk vetter geworden. Wouter heeft dat thuis op zijn zolderkamer heel vakkundig opgenomen. Net als overigens de basgitaar, die gromt en beukt nu ook als een malle, plus hij is meer aanwezig in de mix. Precies zoals we wilden. Maar, ook het toetsenwerk is fraai geworden; Remco heeft zulke mooie geluiden gevonden en deze vormen een zeer mooie omlijsting. Zeg maar een landschap van sfeer en geluid. Op het vorige album waren de toetsen vooral aanvullend en af en toe een solo-instrument.
We hebben ook weer dezelfde producer, Christian ‘Moschus’ Moos (onder meer bekend van Everon, Haken en Delain HR). Voor Obsidian Desert hebben we daar drie weken in de studio gezeten. Iets wat hij niet voor mogelijk hield, want niemand kon volgens hem binnen die tijd een symfonisch metal album opnemen. Master Device & Slave Machines heeft ons een goed half jaar gekost om op te nemen. Het songwriting proces heeft ongeveer een jaar geduurd. De opnames bij SpaceLab Studio van drum en zang hebben samen twee weken gekost en het mixageproces tezamen met de mastering (gedaan door Erwin Maas van eMastering Studio) ongeveer anderhalve maand.
Vertel eens waar dit album over gaat?
Het is een album met nummers die allemaal onder één thema gebracht kunnen worden, maar het is zeker geen concept album. De Master Device vertegenwoordigt de trend, de stroom van de rivier. De Slave Machine is iemand die zich daaraan over geeft. Iemand die volgt. Het idee is dat iedereen in de maatschappij denkt dat hij geen Slave Machine is, maar dat feitelijk wel is. Bijvoorbeeld wat de trend in de manier van kleden is. Onwillekeurig gaat iedereen daar op zijn manier in mee of, vaak zonder succes, ertegenin. Het is iets heel menselijks. Dit is althans onze eigen interpretatie van het album.
De nummers die Remco en Rico geschreven hebben gaan over de grote systemen zoals politiek, liefde en bekende fictionele, literaire karakters die gevangen zitten in een systeem. Bij Wouter daarentegen gaat het over één persoon die door het systeem geraakt wordt en daaraan ten onder gaat. In alle nummers, behalve het laatste, bezwijkt er wel iemand onder een systeem. In dat laatste nummer (Ascension, HR), wat geschreven is door Wouter en Remco samen, is er licht aan het eind van de tunnel. Je moet zelf op eigen kracht uit een systeem komen. Maar nogmaals, dat is de interpretatie die wij er achteraf aan gegeven hebben. Onbewust zit er misschien wel een boodschap in. Uiteraard mag iedere luisteraar daar zijn eigen interpretatie aan geven.
De nummers schrijven Wouter en Remco individueel van elkaar. Dat geldt ook voor de teksten. Waar nodig vullen we elkaar aan, soms schrijven Boris en Daan ook lyrics. De arrangementen worden altijd met zijn vijven gedaan en dan pas krijgt een song zijn ware gezicht. We moeten allemaal achter het uiteindelijke resultaat staan. Echt teamwork dus.
Hoe ontstond het idee voor de videoclip bij het nummer Mobocracy?
Het idee is ontstaan tijdens een bandsessie na het repeteren. Mobocracy is een heel catchy nummer. Ook het onderwerp, geflipte wereldleiders die de massa beïnvloeden, leende zich er goed voor. Deze figuren zijn natuurlijk van alle tijden, maar op dit moment hebben we er een aantal tegelijk. Verder is het een voorbeeld van de nieuwe muzikale richting van Armed Cloud. Er zitten ook heel geschifte stukjes in. Dus we waren het erover eens dat deze track de videoclip zou worden.
Vervolgens hebben we het script uitgeschreven. Ook dat was een gezamenlijk proces. We hebben er wat schokkende dingen in verwerkt, want het concept dat een dergelijk leider behelst moest natuurlijk ook goed aangepakt worden. Daarnaast moest het ook niet té expliciet worden, we zijn nu eenmaal geen Rammstein.
Het eindresultaat is wel ‘far beyond’ geworden. Dit dankzij de producer, Maurice Swinkels, die ook zanger van Legion Of The Damned is. Hij heeft het, mede door het gebruik van hoogwaardige camera’s en belichting, ook naar een hoger plan getild. Hij had de clip binnen een week gereed. We vinden de clip vergelijkbaar met de video’s van Nuclear Blast en dat is wel een kwaliteit waar met dit album naar willen streven.

Hebben jullie een stip op de horizon?
Jazeker, al hebben we daar met de band nog niet uitgebreid over gesproken. We zitten deze maanden (zomer en herfst van 2017) in een hectische periode. Na de release zijn we zeker weten aan een rustmoment toe. Maar, er is al materiaal voor een derde album, dus dat gaat er zeker komen. Natuurlijk, we moeten afwachten hoe het tweede album aanslaat. Toch hebben we voor dit album echt alles uit de kast gehaald: één keer in je carrière als band moet je kunnen zeggen dat je het maximale gedaan hebt om je te kunnen meten met de producties van grote bands.
Armed Cloud is:
Daan Dekker: zang
Rico Noijen: drums
Boris Suvee: basgitaar
Wouter van der Veen: gitaar, tweede stem
Remco van der Veen: toetsen, tweede stem
Website: http://www.armedcloud.net/