Armed Cloud – Obsidian Desert

Te regelmatig willen gevestigde namen je doen geloven dat de rock- en metalmuziek op sterven na dood is en dat er geen nieuwe goede bands meer zijn. Gelukkig zijn daar dan toch nog de idealisten van het nieuwe kleine label Maxxive Records die daar maling aan hebben en zich storten op de muziekmarkt. Deze idealisten wisten de idealisten van het Nijmeegse Armed Cloud in te lijven en brachten het album Obsidian Desert uit. Met het beluisteren van dit schijfje is terdege bewezen dat er nog genoeg goede muziek gemaakt wordt. De vijf heren van Armed Cloud wisten daarbij producer Christian Moos (Delain, Haken) te strikken voor de klus.
De symfonische metal op Obsidian Desert is met precisie ingespeeld waarbij Wouter van der Veen (gitaar) en Remco van der Veen (keyboards) muzikaal verantwoordelijk zijn voor het geluid. Tien nummers lang is het genieten van een band die speelt met ritmes en waar de gitaar en de keyboards volop de ruimte krijgen om te soleren in mooie muzikale landschappen. Dit komt bijvoorbeeld sterk naar voren in het Oosters getinte titelnummer, in het veelzijdige In Your Mind, waar het mooie gitaarspel zeker belangrijk is voor de gehele sfeer van het nummer. En tenslotte in Morning Star waar naast het keyboardgeluid het drumwerk van Rico Noijen mooi naar voren is gebracht, waarbij Boris Suvee zijn basgeluid daaronder mag laten resoneren. De invloeden op Obsidian Desert zijn divers te noemen. In de single Jealousy With A Halo worden we terug geworpen in de symfonische, bijna psychedelische wereld van de jaren zeventig. Het ijle stemgeluid van Daan Dekker geeft een prachtig contrast met de stevige muziekmuur die het nummer siert. In Wounded Healer durf ik zelfs te concluderen dat Armed Cloud, mede door de zangpartij,  richting het onnavolgbare geluid van de oude Rush gaat. Genoeg afwisseling dus op deze schijf. Het gevoelige Meltdown, My Own Kind en Wasted? Bieden dit genoeg terwijl het instrumentale new-age-achtige nummer Aftermath Of Moral Hazard voor de film zou kunnen zijn geschreven.
Nijmegen heeft de vierdaagse, maar mag zeker ook in zijn handjes knijpen met deze parel die vooralsnog in de oester van Maxxive Records langzaam zijn schoonheid mag tonen. Noem het progrock, noem het symfonische metal. Het maakt mij niet uit. Ik weet wat ik mooi vind en Obsidian Desert hoort daar zeker bij.
[youtube id=”xtoHT5kB6E4″ align=”left” mode=”normal” autoplay=”no” aspect_ratio=”4:3″ parameters=”https://www.youtube.com/watch?v=xtoHT5kB6E4″]