Gitarist Panagiotis Haris, bassist Iraklis Dimitriadis en drummer Evaggelos Anastasiou laten in een uur tijd zeven instrumentale juweeltjes uit de boxen knallen. Instrumentale stukken dat dan weer wel, de band acteert zonder zanger. De stukken zitten strak in elkaar en kennen diverse tempo wisselingen. Van trage lijnen gaat het ineens naar up-tempo. Nummers lijken af en toe te eindigen in een lekkere lange jamsessie, en dat zal live ook zeker gebeuren. Daar lenen de nummers zich ook goed voor. Toch is het ontbreken van een zanger een klein minpuntje, de muziek dreigt wat eentonig te worden zonder een voortstuwende zangstem. Aan de andere kant is het weer geen gemis, want het leidt de aandacht niet af van de muziek, en daar is het in de eerste plaats om te doen. Het debuut album van dit trio opent traag met Audium dat langzaam het tempo opschroeft. Ammu Dia kent al een veel hogere versnelling, en zo wordt er lekker op los gespeeld. Aztec is een beetje het buitenbeentje, althans zo lijkt het. De intro wordt door de drums gecreëerd, waarna een stevige riff volgt. Het nummer duurt ruim tien minuten, met een hoofdrol voor de gitaarpartijen, net als in de andere nummers. Toch is het hier en daar steviger dan de andere zes nummers.
Live belooft het een grote jamsessie te worden, dus een feestje voor de fans van instrumentale muziek.
