Arrested Development – Effenaar (Eindhoven) 07/11/2017

De novembermaand staat bij de Effenaar in het teken van de hiphop. Diverse groten namen als Nelly en Rico & Sticks sieren de muzikale agenda, en vanavond is het de beurt aan Arrested Development, die momenteel touren met hun “25th anniversary tour”.
De avond mag ingezet worden door Rawberry. Helemaal alleen mag ze het volledige podium benutten (haar muzikale begeleider staat statisch opgesteld) wat ze dan ook naar hartelust doet. Muzikaal gezien gunt ze ons een soort van “throwback tuesday” naar de 90’s style hiphop. Ondanks verwoede pogingen wil de zaal niet echt loskomen. Zou dat liggen aan het feit dat de stijl toch wel heel verschillend is met wat we hierna krijgen?
De tot nog toe niet zo vol gelopen grote zaal van de Effenaar begint zich toch redelijk te vullen als het aanvangstijdstip van headliner Arrested Development nadert. De leeftijdsverdeling in de zaal is opvallend te noemen: een snelle blik leert dat het merendeel uit veertigers zal bestaan die vanavond allemaal een avondje nostalgie lijken te willen meemaken. Die mee terug genomen willen worden naar eind jaren 80, toen er uit het niks een bandje opkwam die tegenovergestelde muziek bracht aan de destijds gebruikelijke gangsterrap. Die met het debuutalbum “3 years, 5 months and 2 days in the life of” ineens in de spotlights stonden en prijzen wonnen voor beste nieuwkomer en beste album.
Dat de band diverse muzikale hindernissen, slecht verkopende albums en een tijdelijk uit elkaar gaan achter de rug heeft is niet terug te horen in de huidige bezetting: vanaf het eerste tot het laatste nummer swingt het optreden de pan uit. Het spreekt ook voor zich dat de muziek niet uit een paar draaitafels komt, maar dat de driestemmige zang ondersteund wordt door een live band. No offense tegen draaitafels, maar de live beleving is wel degelijk anders!
De band weet te bereiken dat het anderhalf uur moeilijk is om stil te blijven staan. Met regelmaat wordt opgeroepen de handen in de lucht te doen, en veel teksten worden luidkeels van voor tot achteren meegezongen. Speech is duidelijk een entertainer die niet op autopilot een setlist afraffelt om vervolgens z’n gage te kunnen innen: er wordt duidelijk gewerkt om waar voor je geld te geven.
Ik moet bekennen dat dit muziekgenre niet mijn meest geluisterde is. Integendeel. En hoewel de grootste hits mij niet onbekend zijn, ken ik het meeste werk van de band niet. Waarom ben ik hier dan naartoe gegaan? Om eens lekker uit m’n comfort zone te stappen. Om eens te kijken of een band in een genre wat ik niet veel beluister mij live toch weet te overtuigen. Of dat gelukt is? Ik ben er behoorlijk enthousiast over. Dat zegt genoeg, toch?