Asagraum werd in 2015 opgericht door vocaliste/gitariste Obscura. Initieel ging de band nog van start met drummer T. Kolsvart, maar al sinds enige jaren is het drumstokje overgenomen door A. Morthaemer. Hoewel dit tweetal live wordt bijgestaan door gastmuzikanten namen ze de opnamen van dit nieuw album helemaal alleen voor hun rekening.
De raspende schreeuwzang van Obscura in combinatie met riffs die gaan van snel en tremolo naar langzamer en atmosferischer blijven boeien. De percussie, met name de kickdrum klinkt imponerend strak. De nummers zijn vakkundig opgebouwd, het is niet alleen maar furieus rammen geblazen maar er zit een sterke spanningsboog in verwerkt. Waar de eerdere albums vooral wat psychedelische invloeden hadden heeft de band het hier aangedurfd soms wat meer van heavy metal invloeden te laten horen, met name op het galopperende begin van Ignem Purificat Lilitu. Ook ingetogener en zonder vocalen blijft de band overeind staan, zo blijkt uit het opvallende rustpuntje Opus Ad Aeternum.
Zoals op eerdere albums worden de grotendeels Engelstalige nummers aangevuld met een aantal Nederlandstalige nummers, het wat melancholische De Verloren Tijd en het sterk getitelde De Waanzin Roept Mijn Naam. Vooral in deze nummers klinkt de intensiteit van de vocalen goed door.
Wederom een sterk black metal album van eigen bodem en wellicht de beste in de discografie van deze band.