Als je op maandagavond de tent vol weet te krijgen heb je de juiste bands geprogrammeerd. Vanuit het hele land hebben de liefhebbers van black metal de weg naar het Rotterdamse Baroeg gevonden. Dat blijkt al snel volkomen terecht.
Bij Tirol denk je niet meteen aan black metal. Er blijken echter niet alleen jodelaars tussen de bergen te wonen maar ook superstrakke black metalbands, getuige het optreden van Asphagor. Na een instrumentale start komt vocalist Morgoth op. Hij zit flink in de corpsepaint en als microfoonstandaard heeft hij een karkas. Dat ziet er lekker onheilspellend uit. Jammer dat de rest van de band niet mee is gegaan met die look. Zijn rauwe vocalen overtuigen en zijn podiumpresentatie is krachtig genoeg. Maar vooral de riffs die deze mannen weten te produceren overtuigen. Fel, afwisselend, met soms even wat melodie maar altijd trve tillen ze de nummers naar een hoger niveau en nodigen ze uit tot headbangen. Van het begin tot afsluiter Pavor Nocturnus weten ze me te boeien. Deze band verdient echt meer bekendheid.
Het Duitse The Spirit tapt uit een iets ander vaatje dan hun Oostenrijkse voorgangers. Waar die fel en agressief klonken is hun black metal wat progressiever. De nette zwarte overhemden die de heren dragen verraden dat al een beetje. Het is best knap hoe ze hetzelfde geluid weten te produceren als op hun platen. Daarin zit echter ook meteen een beetje het probleem. Het publiek is hongerig naar rauwe black metal en het redelijk ingetogen, melodieuzere spel van deze mannen stelt dan een beetje teleur. Live mag een band simpelweg wat energieker van me klinken dan op de plaat en hoeft het minder perfect te zijn als het maar spat. Meer een rustpuntje dan een opwarmer.
Dat men vooral is gekomen voor Dark Fortress blijkt uit hoe vol de zaal is gelopen bij hun opkomst. Niet vreemd, want dit is de laatste tour van de Duits/Nederlandse black metal band. Pak hem beet 200 man hebben zich intussen voor het podium verzameld. Die menselijke warmte en verzengende podiumbelichting zorgt er dan ook voor dat de corpsepaint van de band zowat van het gelaat in de broekspijpen loopt. Vocalist Morean is de Nederlandse inbreng van deze verder Duitse band, wat ervoor zorgt dat hij zijn bindteksten lekker in zijn moedertaal kan doen. Mooier nog, Rotterdam is zijn thuisbasis. Dat hij cum laude afstudeerde aan het plaatselijke conservatorium horen we terug in de sterk uitgebalanceerde vocalen die van schreeuw probleemloos naar clean kunnen gaan. De band is perfect op elkaar ingespeeld en staat werkelijk als één geheel op het podium. Er wordt mooi synchroon geheadbangd, en hoewel er nogal wat muzikanten op het kleine podium staan blijven ze goed in beweging.
Naast een afscheidstour is de tour natuurlijk ook nog steeds bedoeld ter promotie van het laatste album, Spectres From The Old World, dat alweer in 2020 verscheen maar vanwege COVID pas laat de live promotie krijgt. Van dat album worden Isa en Pulling At Threads gespeeld. Verder bestaat de setlist uit een mooie dwarsdoorsnede van de discografie met o.a. Evenfall en Ylem, van het album Ylem natuurlijk en Insomnia (Seance) en Crimson Tears (Tales From Eternal Dusk). Het zal niemand verbazen dat het toegift bestaat uit Baphomet. Een heerlijke, opzwepende afsluiter waarbij de hoofden flink op en neer gaan van zowel de band als het publiek. Een zeer waardig afscheid!
