Opener Vril is lichtvoetig, braaf en proggy, met cleane vocalen, terwijl Integration wat zwaarder en meer metal is, met een tempo dat twijfelt tussen het logge en trage van de doom en midtempo. Officieel staan er geen keyboards op dit album, maar vaak klinkt het wel alsof ze die erbij gehaald hebben. Wat overigens geen belediging is.
Zanger-gitarist Markus is geen absolute hoogvlieger achter de microfoon, maar levert wel een puike prestatie af op dit album. De muziek als geheel weet zeker makkelijk te boeien. Space-achtige doom kom je niet zo heel vaak tegen en Astral Sleep legt de lat hoog voor zichzelf. De epische finale van Integration is heel knap en kort in opbouw. De intro van Schwerbelastungskörper biedt nog het meeste doom en gloom van het album en op deze track zit behoorlijk wat korrel op de dreigende grunts. In het laatste bedrijf van deze mini-opera klinkt Astral Sleep’s muziek bombastisch, epic en symphonisch. Aurinko Ja Kuu wordt in het Fins gezongen, al voegt dat op zich niet zo gek veel toe aan de beleving. Wel is deze afsluiter opnieuw magistraal goed in opbouw en in het aanhouden van de spanning. De abrupte break halfweg van heavy psychedelic doom naar een akoestisch interludium met bosgeluiden en dan plots weer terug naar de grunts en de heavyness: heel leuk en ideaal om de luisteraars niet te laten indommelen.
Dit album is in de eerste plaats beschikbaar op vinyl, de drager waarop deze muziek een mooi vol geluid krijgt, en dan krijg je daar nog een bordspel bij waardoor je mogelijk ook nog wat inzicht krijgt op de thema’s en lyrics van het album. Maar je kan deze AStral Doom Musick ook gewoon afspelen als één lange en magische trip.