Astralion – Outlaw

Metal uit Scandinavië staat bijna garant voor goede muziek. Ook Astralion uit Finland werkt daar hard aan mee. De band is in 2011 opgericht door drummer Tom Wallen en zanger Ian E. Highhill terwijl ze in een café onder het genot van een (waarschijnlijk peperduur) biertje over muziek praatten. Het bleek namelijk al gauw dat ze op één lijn zaten en toen een nummer van gitarist en vriend Hank J. Newman ter sprake kwam was Astralion een feit. Hank werd ingelijfd als gitarist en al gauw volgde. toetsenist Thomas Henry. Een demo werd opgenomen, maar al gauw gooide Tom Wallen de handdoek in de ring en was het zoeken naar een nieuwe drummer, die ze uiteindelijk vonden in Arnold Hackman. Label Limb Music lijfde de band in en na het debuut Astralion ziet het nieuwe album Outlaw in 2016 het licht.
De muziek van de band kun je het beste omschrijven als melodic powermetal. Invloeden van Sonata Arctica en Stratovarius liggen op de loer, maar zelf neig ik zeker ook naar het geluid van Axxis of Pagan’s Mind. De heren laten op het album horen dat ze een gave hebben om nummers te schrijven die lekker in het gehoor liggen en goed zijn opgebouwd. Dat begint al met opener Deathphone (Final Destination), maar zeker ook met het aanstekelijke refrein in Be Careful What You Wish For en Wastelands Of Ice. Qua opbouw zit Ghosts Of Sahara uitstekend in elkaar. Een dergelijke opbouw wordt daarnaast in Sacrificed & Immortalized neergezet. Arnold Hackman mag zich heerlijk uitleven op het krachtige drumwerk, terwijl Hank J. Newman zijn aansprekende gitaarmelodie laat rondgonzen en Ian E. Highhill laat horen over een flink bereik te beschikken qua stemgeluid. Het gitaargeluid is medebepalend voor het basisgeluid van de band, maar vooral in het samenspel met de keyboards van Thomas Henry luistert het heel prettig weg. Hoewel Thomas Henry regelmatig de ruimte krijgt om zijn toetsen te beroeren (Black Adder), is het vooral in de een-tweetjes met het gitaargeluid erg krachtig.  Vooral het titelnummer The Outlaw is gezegend met dit samenspel. In het uptempokarakter gedijt het goed, maar zij weten ook in het langzamere Heading West strakke solo’s moeiteloos te integreren in het totaalgeluid. De boerderijgeluiden in het nummer zorgen voor het saillante detail.
Een beetje afwijkend is het epische slotnummer The Great Palace Of The Sea. Het folkintro zet aan tot wat een muzikale medley lijkt te gaan worden, maar gaandeweg ontwikkelt het nummer zich richting een metalzeemanslied dat zich sterk ontwikkelt, doorspekt met diverse stijlen. Van uptempo Malmsteenachtige solo’s via verdere folkinvloeden tot een meer akoestische setting. Het is even wennen, maar al gauw ontvouwt zich de charme van de compositie.
Outlaw is met bijna een uur aan muziek heel aantrekkelijk om te beluisteren. Het samenspel van de solo’s en het stemgeluid van Ian E. Highhill zorgen ervoor dat de composities stuk voor stuk interessant zijn. Nieuwe paden worden niet ingeslagen, maar Astralion weet de melodic powermetal goed neer te zetten.