Astralium – Land Of Eternal Dreams

Het Italiaanse Astralium verrast ons met hun debuutalbum. Deze band brengt ons op Land Of Eternal Dreams female fronted symfonische powermetal met barokke en breed uitgesmeerde arrangementen. Het album zit volle catchy hooks en klinkt veelbelovend.
 
De kern van Astralium is de tandem  Roberta Pappalardo (zang en piano) en Salvo Grasso (drums en backings). Roberta heeft een heldere sopraanstem zoals we die gewoon zijn in symfonische metal. Misschien geen Tarja Turunen of Floor Jansen, maar ze komt wel aardig in de buurt. Roberta schreef ook alle lyrics en samen met Salvo ook nog de arrangementen en de muziek. Tuurlijk hebben de bassist en gitarist nog een belangrijke bijdrage, maar je voelt toch een duidelijke ‘female touch’ bij Astralium.
 
De gotische koortjes zijn alomtegenwoordig en de arrangementen zijn overdadig zonder dat ze de vaart uit de tracks halen. Ze zijn het peper en zout in de muziek van deze Italianen. Het is symfonische metal, maar met de drive en de snelheid van powermetal en met de finesse van prog. Zo neergeschreven lijkt dat niet zo bijzonder en alles bij elkaar is het zeker niet vernieuwend, maar het is genoeg om Astralium een uniek plekje in het spectrum van metalbands op te leveren, ergens op het kruispunt van Sonata Arctica met Epica en Imperial Age.
 
In de promo heeft de band het over een conceptalbum, maar dat concept blijft wel vaag: dromen, de astral universe en de fantasiewereld die leeft in elk van ons. Daar kan je nog werkelijk alle kanten mee op. Als we dan toch een werkpuntje moeten aanduiden, is het dat wel: je kan de lyrics van Roberta makkelijk volgen (zelfs zonder tekstvel bij de hand), maar die blijven wat hangen in vage cliché-zinnen. Op een volgend album mag ze zeker wat dieper graven in haar ziel om ons zo echt mee te nemen in haar trip.
 
De gastbijdragen zijn een moeilijke. Aan de ene kant moet een debuutalbum het visitekaartje zijn en tonen wat je als band in je mars hebt en met een rits gasten krijg je soms een vertekend beeld. Aan de andere kant, als je de kans krijgt om Tommy Johansson van Sabaton en Adam Cook van de Amerikaanse blackened deathmetalband A Hill To Die Upon erbij te hebben op je album, wil je die kans niet laten liggen. Er doen ook nog wat gasten van – bij ons minder bekende – Italiaanse bands mee.
 
De tracks die er een beetje bovenuitspringen, zijn Seven Seas, Seven Winds, The Journey en Hidden Conspiracy.
 
Een veelbelovend debuut. Ik ben vooral benieuwd hoe dit live klinkt. Wie haalt deze band als eerste naar Nederland?