Atria – New World Nightmare (EP)

Half november bracht Atria hun debuut-EP New World Nightmare uit. Vier composities die een voorbode zijn van wat we van deze band mogen verwachten en het blijkt dat vier composities veel te weinig is. Niet om een goed beeld te krijgen van de muzikale kwaliteiten van de band. Dat zit wel snor. Het geluid op New World NIghtmare is herkenbaar en vertrouwd. De vier composities hebben zo’n lekker geluid dat ik gewoon aan het einde van de EP nog niet genoeg heb van Atria.
Alle composities zijn sterk opgebouwd en Atria heeft ervoor gezorgd dat er altijd ergens een herkenbaar refrein aanwezig is. Dat allemaal in een muzikaal jasje dat verschillende kanten kent. In New World Nightmare is duidelijk dat Slipknot zeer tot de verbeelding spreekt van de band. De groove alhier is ook opzwepend en gitaristen Tim Ross en Travis McGinnis riffen het drumwerk van Matt McGuire achterna. Zanger Tom Emmans laat ondertussen horen dat zijn stemgeluid in diverse facetten neergezet kan worden. Bijzonder detail zijn de wat folkachtige accenten die aan het geluid zijn toegevoegd waardoor de vibe toch wat verrassend is. De stukken met de clean vocals hebben daarbij een soort emotionele lading over zich dat zich weer ontlaadt in een groeiende spanning.
Atria laat in Someone With Me dan toch een andere kant, noem het kwaliteit, horen. De muzikale basis staat nog altijd als een huis. Het geheel heeft echter een meer toegankelijk karakter. Vooral in de refreinen staat de ijzersterke melodie mijlenver boven alles en iedereen en zorgt ervoor dat er luidkeels meegezongen kan worden. Lag de invloed in het begin van de EP meer bij Slipknot of Lamb Of God. Hier beweegt het zich meer naar band als Avenged Sevenfold en daarmee is de EP al zeker een stuk interessanter geworden.
De invloeden uit de eerste twee composities lijken vermengd te worden in Less Than Equal. Het strakke en groovende uit New World Nightmare en de toegankelijkheid van Someone With Me is mooi verstrengeld met elkaar. Dat maakt Less Than Equal een dijk van een compositie. Met Follow You Home sluit Atria de EP alweer af. Alle kenmerken zijn ook hier vertegenwoordigd. Misschien mag ik het melodieuze van Soilwork en de spanning van Trivium nog toevoegen aan het rijtje van voorbeelden. Feit is dat Atria, los van alle invloeden en gebruik makend van alle invloeden, met New World NIghtmare een mooi visitekaartje aflevert waar we het voorlopig mee mogen doen. Het is echter wel een visitekaartje dat netjes opgeborgen wordt tot nader order. Ik ben verkocht.