Het is de typische New Wave Of British Heavy Metal, inclusief de breaks en tempowisselingen en Maiden-achtige baspartijen die destijds bijna standaard waren. Gitarist Herbie Vandeloo, bassist Arjen Michels en drummer Ton Holtewes waren destijds al een hecht gezelschap en daarin onderscheiden ze zich destijds al van de hausse aan NWOBHM-bandjes. Speel- en zangstijl zijn nog altijd typisch NWOBHM, maar met de nieuwe mix en master is het geluid wel flink opgevijzeld. Het maakt dat je ook met hedendaagse oren nog met plezier naar Attila luistert, waar andere albums uit die tijd zo belabberd klinken dat er bijna niet meer omheen valt te luisteren.
Naast de typische NWOBHM-tracks hoor je Attila ook wat uitstapjes maken. Op de semi-ballad Victim Of Society bijvoorbeeld. Geen hakkende riffs en galopperende ritmesectie, maar een subtiel gitaarloopje en zelfs een flard toetsen. Qua teksten hadden ze altijd al meer diepgang dan de meesten en dat is hier niet anders. 1989 gaat bijvoorbeeld over de val van de Berlijnse Muur en For Those Who Died gaat over de Tweede Wereldoorlog: “But this is no battle hymn of unsign heroes and knights/They were only fighting to be free/The soldiers of the night”. Opmerkelijk is hun cover van Cream’s Sunshine Of Your Love. Die is namelijk doodleuk twee keer zo snel. Een verbetering ten opzichte van het origineel vind ik het niet, maar het tekent wel het lef van de band.
De liveopnamen, van een optreden in 1991, bevatten maar liefst twaalf van de vijftien tracks die ook al op het album stonden. Daarnaast nog wat oudere tracks en nóg een opmerkelijke cover: I’m Lost van Yesterday & Today, de band die we later beter zouden leren kennen als Y&T. Het gitaargeluid is soms niet heel goed gedefiniëerd waardoor er wat subtiliteit verloren gaat. Het basgeluid is juist opmerkelijk goed en laat horen hoe belangrijk Michels voor het geluid was – en is, want de heren treden al een paar jaar weer op. De liveopnamen zijn heel strak gespeeld, waardoor het verschil met de studio-opnamen soms verrassend klein is.
Zeker, de nostalgiefactor is hoog bij een release als deze. Net als de voorgaande releases gaat die hier echter wel gepaard met kwaliteit. Alleen die onooglijke hoes, dat lijkt me destijds al een slecht idee geweest te zijn…
Attila op Facebook
Moshover Records op Facebook