Deze recensie is voor ons geschreven door een gastschrijver, Dietmar Terpstra. Dietmar heeft eerder geschreven voor o.a. AD, Jazzism en Bluesmagazine.
Met Devil’s Carnival sluit de Amersfoortse band Attila een tijdperk af. De band bestaat dit jaar veertig jaar, en het drietal heeft het begrijpelijke besluit genomen dat muziek uitbrengen op cd of vinyl een afgesloten hoofdstuk is. Wellicht dat er in de toekomst nog muziek uitgebracht wordt op streamingdiensten, daar moeten we dan maar op hopen. Het schijnt dat voorman, zanger en gitarist Herbie Vanderloo nog wel een en ander in de pen heeft.
Zoals hij dat de afgelopen jaren ook had. Het aangrijpende album Solace uit 2019 was opgedragen aan zijn destijds net overleden levensgezellin Miranda. Het was een bijna therapeutische plaat, met donkere songs als Bed Of Nails, Hollow en Numb. Voor de inspiratie had songschrijver Vanderloo zijn licht opgestoken bij Opeth, een invloed die doorklonk in de muziek.
Devil’s Carnival is opnieuw een plaat waarop Herbie geen blad voor de mond neemt. Zo is My Dyin’ Friend opgedragen aan Willem Michels, de broer van bassist Arjan en drummer van Vanderloo’s side project Dixi’s. En de instrumental Hattrick, waarmee het album afsluit, is een regelrechte hommage aan de inmiddels ook overleden gitaarheld Jeff Beck, waar de Attila-voorman een grote bewondering voor heeft.
Attila is nooit een band geweest die het de luisteraar gemakkelijk maakte. Dwars en tegen de stroom in schreef Vanderloo zijn songs, zoals ook het titelnummer bewijst. Bedrieglijk zijn de lieflijke kermisgeluiden, maar striemend is de gitaarsolo die het nummer doorsnijdt. Die Is Cast is helemaal fenomenaal, “…nothing to ease the pain inside…”, zingt de voorman getergd maar berustend. En laten we Forgive & Forget vooral niet vergeten, een track die je speakers aan flarden rockt, en voorzien is van een slide-solo waar de nekharen recht van overeind komen. Vanderloo mag de zestig gepasseerd zijn, maar zo bijtend gepassioneerd als hij hier zingt hoor je ze zelden.
Op het politiek getinte Fruit Of The Poison Tree en helemaal op de afsluiter, het eerder genoemde Hattrick, is te horen wat voor een geweldige gitarist Vanderloo is, en dat de ritmesectie, bestaande uit bassist Arjan Michels en drummer Ton Holtewes, na veertig jaar in beton gegoten is. Hopelijk gaan we dit driemanschap zo af en toe nog eens op de podia zien, want het heilig vuur brandt nog steeds. Tot dat moment aanbreekt is Devil’s Carnival een meer dan waardige afsluiter van een imposante, veertig jaar durende muziekloopbaan.
Het album is verkrijgbaar bij No Dust Records en de betere platenzaak.