Na het album Chaos komt de band geheel DIY met het album Villain dat met een half uur vrij kort is, maar in dat halve uur krijg je wel het een en ander voor je kiezen.
Met een zware riff in Perdition word je lekker gemaakt voor de eerste single Villain, een compositie die alles in zich heeft om te overtuigen. De start met een deathmetal(core) karakter raakt je meteen op de juiste plaats en de tekst “Bang Your Fucking Head Until You’re Fucking Death” blijft meteen hangen.. De wat nu-metalachtige zangmelodie wordt sterk ondersteund door ultrasnel dubbelbaswerk van drummer Bryan McClure en gitarist Chris Linck. Halverwege wordt dan een vorm van hoempadeathmetal ingezet om uiteindelijk terecht te komen in een ontzettend zware breakdown waar zanger Chris “Fronz” Fronzak nog even het achterste van zijn keel laat vibreren en zijn huig verkracht.
Dat Attila Eskimo Callboy meenam naar Amsterdam is duidelijk wanneer Blackout wordt ingezet. Doorspekt met techno-elementen overheerst een diepe groove die zeer tot de verbeelding spreekt en ook hier maakt Attila dankbaar gebruik van het zwarte-gat-principe in een alles verzwelgende breakdown.
New Addiction valt meteen op door de groovende melodie in de basis. Zanger Fronz laat van zich horen op verschillende manieren. Gruntend, rappend en zingend vult hij het muzikale decor op fraaie wijze. Het gebruik van een vrouwenstem en een aanstekelijk refrein bieden New Addiction net dat beetje meer. Ook It Is What It Is heeft een meer melodiegeoriënteerde aanvliegroute. De coupletten worden aardig aan elkaar gerapt en de loeischerpe en retestrakke muzikale ondersteuning lijken ingegraven en bestand tegen iedere aanval. Ondertussen blijkt dat Attila het vermogen heeft om aanstekelijke refreinen neer te zetten die blijven hangen en je uitnodigen om keihard mee te blèren.
Subhuman is melodie in de overtreffende trap. De nu-metal van Attila lijkt te zijn gereïncarneerd in een zware deathmetalrapper. Het tempo is afwisselend aanwezig. In de coupletten wat lomer terwijl tijdens de gitaarsolo de vaart er aardig in zit.
Aan het begin van Still About It blijkt het dat Attila het nodige gevoel voor humor en/of zelfspot met zich meebrengt voordat de complete band los gaat in een lichtelijk hysterisch deathnumetalcoregeluid. Het is groovend, snel, zwaar en bruut en daar is genoeg mee gezegd.
Toxic is het tweede wapenfeit dat Attila naar voren heeft geschoven als single. Van de tekst word je niet echt vrolijk, met dien verstande dat de boodschap met de benodigde agressie en afgunst op je af wordt gevuurd. Menigeen zou misschien na al dit brute metalgeluid wat moe zijn, maar ik krijg er maar niet genoeg van. Aan het einde van het album wordt er nog even in Manipulate en Bad Habits flink uitgepakt met de kenmerkende eigenschappen van het geluid dat Attila neerzet. Na een half uur ben ik eigenlijk nog niet klaar en echoën de adrenalinenevels nog na in mijn hersenen.
Villain is een dijk van een album waarop Attila laat horen waar ze voor staan en waar ze muzikaal, naar mijn mening, het alleenrecht op hebben momenteel.
Website