Autumn – Cold Comfort

Met Cold Comfort heeft Autumn hun vijfde studiocd weten af te leveren. Negen nieuwe nummers telt het schijfje. Mocht Autumn in het verleden voldoende geëxperimenteerd hebben met allerlei metalinvloeden, kun je met deze cd concluderen dat ze veelal terug zijn gegaan naar de basis. Als ik het een omschrijving zou moeten geven zou dit sferische metal moeten zijn. In de evolutie van Autumn heeft zeker zangeres Marjan Welman een rol gespeeld. Op deze cd heeft zij voor het eerst haar aandeel mogen leveren in het schrijfproces. Naeon is de wat vreemde eend in de bijt. Het zevende nummer op de cd kenmerkt zich door een wat sneller tempo en een wat toegankelijkere groove. De overige nummers kenmerken zich juist door een wat meeslepend tempo waarbij vooral de keyboards/piano een rol speelt. Wat ik echter wel mis in de nummers is een bepaalde climax. In Black Stars In A Blue Sky  en Retrospect liggen wel wat krachtige momenten. Ook in het slotnummer Venamoured lijkt het na vijf minuten wel te willen komen, maar toch niet helemaal. De vocalen van Marjan blijven wat teveel op de oppervlakte. Ik heb het idee dat zij veel meer in haar mars heeft en de nummers lenen zich er bij uitstek voor. De muziekstijl neigt zo in de herfst naar de progressieve rock van Riverside, Porcupine Tree of Katatonia, maar mist voor mij een beetje spanning. Maar vergeleken worden met bovenstaande bands is eigenlijk ook niet eerlijk van mij. Cold Comfort heeft negen kwalitatief goede nummers om heerlijk bij weg te dromen. Sprookjesmuziek.