Avantasia – Ghostlights

Het heeft even mogen duren, maar de saaie wintermaanden worden weer kleurrijk ingevuld door Ghostlights, het nieuwe album van Avantasia. Hét project van Tobias Sammet dat zijn oorsprong zag in 2000. In het eerste decennium van de 21ste eeuw leek er een soort tweestrijd te zijn tussen dit project en het project dat Ayreon heet. Langzamerhand is daar gelukkig niets van over. Dat heeft zeker te maken met de verschillende richtingen waarin beide componisten zich hebben bewogen. Ging Ayreon toch meer de progressieve kant op; Tobias Sammet richt zich toch meer op een breder publiek. En met succes, want zijn vorige album The Mystery Of Time wist het tot de top drie te schoppen in thuisland Duitsland.
Voor het nieuwe album wist hij zich weer te omringen met vertrouwde personen als Jorn Lande (Jorn, ex-Masterplan) en Michael Kiske (ex-Helloween, Unisonic). En natuurlijk zijn muzikale metgezel, de sympathieke alleskunner Sascha Paeth. Voor Ghostlight dienden zich ook nog onder meer Robert Mason (Warrant), Marco Hietala (Nightwish, Tarot),Bob Catley (Magnum), Dee Snider (Twisted Sister) en niemand minder dan Geoff Tate aan.
Hoewel de nummers op Ghostlight geheel op zichzelf staan, vormen ze tezamen een verhaal over een aantal wetenschappers die (denkbeeldige) bruggen wil bouwen, maar uiteindelijk uit zijn op een ultieme controle van de maatschappij. Het verhaal gaat in op het hinken van twee gedachten, met aan de ene kant de normen en waarden van de hoofdpersoon en anderzijds de wetenschappelijke ontwikkelingen. Je zou Ghostlights een thema kunnen toebedelen van dilemma’s, spiritualiteit en uiteindelijk eerlijkheid. Het gebeurt allemaal in twaalf composities die, zoals we gewend zijn van Tobias Sammet, tot in de puntjes verzorgd en nauwkeurig opgebouwd zijn.
Over de opener Mystery Of A Blood Red Rose, de eerste single, is al genoeg bekend gemaakt. Tobias schreef het nummer met Meat Loaf in gedachten, maar wist de zanger zelf niet te strikken voor het nummer. Het is hem uitermate goed gelukt om de stijl van componist Jim Steinman te infiltreren in het nummer. Een nummer dat de nodige tijd heeft gekost om te perfectioneren. Zelf zou ik, in de geest van Jim Steinman, een aantal zangeressen hebben ingevoegd om vooral de refreinen nog meer volume mee te geven. Met Mystery Of A Blood Red Rose laat Tobias al horen dat de toegankelijkheid van de composities zeker belangrijk is voor hem. In de komende maanden moet blijken of dit algemeen gedeeld wordt tijdens de Duitse voorrondse van het songfestival.
In Let The Storm Descend Upon You gaat hij goed verder. Het nummer is pakkend. Halverwege wordt een bombastisch sterk geluid afgewisseld met een rustig gedeelte dat wederom toewerkt naar een nieuw hoogtepunt in het nummer. In ruim twaalf minute weet Tobias een episch rockoperaatje neer te zetten waarin kracht, souplesse, gevoel en bombast volledig tot hun recht komen. Oliver Hartmann mag zijn gitaarspel in volle glorie laten horen terwijl Michale Rodenberg met zijn keyboards er nog eens een muzikale laag op mag plakken.
The Haunting lijkt zanger Dee Snider op het lijf geschreven. Het is wat ‘creepy’ en kent wat dat betreft overeenkomsten met bijvoorbeeld nummers als Captain Howdy of Burn In Hell van Twisted Sister.
Met Seduction Of Decay ben ik, zoals bij elk Avantasia-album ergens gebeurt, helemaal verkocht. voor mij het hoogtepunt. In deze compositie zijn de talenten van Tobias en Geoff Tate naadloos in elkaar samengevoegd. Er ligt een wat oosters tintje over het nummer terwijl Sascha Paeth met zijn repeterende gitaarriff het nummer een bepaalde richting op stuurt. Het drumwerk van Felix Bohnke (Edguy) is bijzonder krachtig opgenomen. Hoe vaker ik het nummer luister, hoe meer het zich vastnagelt in mijn brein. Naar mijn idee had niemand anders dan Geoff Tate dit nummer zo treffend weten neer te zetten. Zijn stemgeluid kan en mag hij helemaal benutten in alle facetten.
In het uptempo nummer Ghostlights dat daarop volgt zou zijn stem zeker niet misstaan hebben. Toch is de combinatie van Michael Kiske, Jorn Lande en Tobias Sammet hier bijzonder goed. Het nummer heeft snelheid en raast voorbij. Dan gaat de rem er in Draconian Love er wat meer op. Het donkere timbre van Herbie Langhans (Sinbreed) biedt een mooi contrast met het stemgeluid van Tobias zelf. Het nummer met het wat zwaarmoedige karakter heeft een sfeer die later in het nummer Lucifer terloops terugkomt. Slechts bijgestaan door piano, viool en cello laat Jorn Lande zich van een bijzonder goede kant horen dat uitermate goed past bij het stemgeluid van Tobias. Het nummer is langzaam, heeft een bepaalde opgekropte spanning die er uiteindelijk in alle pracht uitkomt. Is jammer genoeg geheel onverwachts afgelopen.
Ik moet zeggen dat Tobias op Ghostlights in staat is geweest om de juiste zangers op de juiste plek te krijgen. In het prachtige Isle Of Evermore weet hij Sharon den Adel (Within Temptation) te strikken voor een duet. En dat is haar op het lijf geschreven. Het is niet de eerste keer dat Tobias gebruik maakt van het stemgeluid van Sharon. Reeds in 2000 was zij te horen op de Metal Opera part I. Maar ook met Master Of The Pendulum ligt er een  compositie die helemaal past bij Marco Hietala. Het is een pittig nummer met veel snelheid. Het refrein is bijzonder pakkend en wederom mag Sascha Paeth zijn gitaar laten vlammen in deze compositie. Dat doet hij in Babylon Vampyres samen met Oliver Hartmann en Bruce Kulick (ex-Kiss) die op zijn manier een stempel drukt op het totale geluid. Aan het eind van het album ben ik zeer gecharmeerd van het uiterst toegankelijk Unchain The Light. Een lekker uptemponummer dat een goede afsluiter zou zijn voor mij. Tobias heeft echter gekozen voor A Restless Heart And Obsidian Skies. Er is op zich niets mis met dit nummer. Ook dit nummer is toegankelijk en luistert gemakkelijk weg. Het is alleen te rustig van aard. Voor sommigen wellicht een mooie afsluiter van deze heerlijke rockopera, voor mij had het met meer vuurwerk afgesloten mogen worden.
De verwachtingen voor Ghostlights waren bij mij hoog gespannen. Zou Tobias Sammet de kwaliteit kunnen behouden die ik ken van zijn vorige albums. Het antwoord is een volmondig ja. Is dit dan zijn beste album ooit met Avantasia? Nee. Wanneer ik dat zou zeggen, zou ik afbreuk doen aan de andere albums van Avantasis en dat zou niet eerlijk zijn. Ghostlights is gewoon een album in de perfecte traditie van Avantasia en mag met trots bestaan naast het oudere werk. Wederom gewoon een prachtplaat van ongekende kwaliteit waarmee Tobias Sammet zich op het voetstuk mag nestelen waar ik hem op zou plaatsen.