Axamenta is terug met een indrukwekkende EP. Je kan die beschouwen als één track van ruim 20 minuten of als zeven op elkaar aansluitende hoofdstukken. De muziek is heel proggy en vooral heel cinematografisch en daarin zitten ze een paar levels hoger dan op hun voorgaande album.
In hun eerste leven als Axamenta, van 1993 tot 2009, was Axamenta een liveband die excelleerde in melodic death (met invloeden van black). Ze brachten heel degelijke releases uit en stonden een paar keer op Graspop. Tijdens de viruspandemie kwamen de bandleden opnieuw samen, met alvast de premisse dat er geen concerten zouden gespeeld worden. Die voorwaarde dat er niet live zal opgetreden worden, heeft mogelijk een invloed gehad op het schrijven en opnemen van deze EP. Om dit meesterwerkje live te kunnen brengen, zou je wel heel stevig in je schoenen moeten staan.
Voor wie goed luistert zit er in deze EP ook een verhaal. Eentje dat voortbouwt op het verhaal van Ever-Arch-I-Tech-Ture, het meesterwerk van Axamenta uit 2006. En elk van de zeven hoofdstukken is vernoemd naar een deel van een kerk.
Muzikaal klinkt Spires über-bombastisch, met koren, met een mix van cleane vocalen en grunts, en met veel synths of toch geluid dat niet uit een gitaar, bas of drum lijkt te komen. Heel filmisch ook, met verwijzingen naar muziek die doorgaans gebruikt wordt voor horror- en fantasyfilms. De ervaring van één van de bandleden als medewerker aan trailers voor Amerikaanse films zal daar waarschijnlijk een rol in gespeeld hebben. Het is maar zelden in de 20 minuten van deze EP dat je het gevoel krijgt dat er een band aan het spelen is, ook omdat er bijna niets van een herkenbare songstructuur overgebleven is. Elk van de zeven hoofdstukken vloeit organisch in elkaar over, maar je hebt niet de indruk dat je naar een song (met bijvoorbeeld een begin, middenstuk en einde) aan het luisteren bent.
Er komen op deze EP naast de bandleden nog een reeks gastzangers langs: Sven Dupon van ZeroGravity, Niklaas Reinhold van Lemuria, Artefacts, Suhrim en Creature, Louis Soenens van Aeveris en Fields of Troy en Swa Joly van Berelor. Eén van de gitaarsolo’s werd ingespeeld door Krating uit Thailand. Mixen en masteren gebeurde door de Spanjaard Erik Monsonis.
Maar het is wel superleuk en super goed gedaan. Meeslepend, intrigerend, … fantastisch. Inzake cinematografische metal speelt Axamenta hier iedereen naar huis.