Eind mei verscheen Still Nervous, het tweede studioalbum van de Britse punkrockers Bad Nerves. De band maakte eerder dit jaar al een goede indruk op de diverse festivals en nu waren de heren wederom in ons land te vinden. Een drietal optredens in ons land prijkte op hun drukke tourschema, waarvan het optreden in Doornroosje vanavond de allereerste was van dit drieluik. Zetten Bobby Nerves en de zijnen de boel weer net zo op zijn kop zoals ze eerder dit jaar al deden op Paaspop en Down The Rabbit Hole?
Voordat we hierop antwoord kregen waren we getuige van het Europese debuut van de band Ultra Q. De rockers uit Oakland probeerden vanavond ook aan ons vasteland voet aan de grond te krijgen en de heren gingen dan ook vol overtuiging van start. Al snel bleek dat de stem van de frontman wel heel erg deed denken aan de stem van Green Day-frontman Billie Joe Armstrong en de appel bleek dan ook niet ver van de boom gevallen te zijn. Jakob Armstrong bleek namelijk de zoon van Billie Joe te zijn en Ultra Q was dus zijn band waarmee hij de kleine zaal van Doornroosje probeerde te veroveren. Het publiek in Nijmegen werd echter niet getrakteerd op een punkshow zoals de band van zijn vader, Ultra Q tapte meer uit een ander vaatje zoals we onder andere kennen van bands zoals The Strokes. Heerlijke indierock schalmde door de speakers en fijne galm die op de stem van Jakob werd gezet deed de rest. Er was echter helaas ook weinig te zien op het podium qua podiumpresentatie. De frontman bewoog nog wat op en neer, maar zijn mede-bandleden leken haast aan hun plekje op het podium genageld. Misschien waren ze toch nog wel onder de indruk van hun eerste show in Europa.
De heren van Bad Nerves kenden totaal geen zenuwen. Vol overgave gingen de heren van start en vanaf de eerste tonen van Baby Drummer ontstond er al een moshpit in Doornroosje. Het publiek stuiterde vrolijk op en neer op de punkmuziek van het Britse collectief. Sommige bezoekers moesten misschien nog even wennen aan de aparte zangstem van frontman Bobby Nerves, maar daarna ging het heerlijk los. De energieke frontman had het echter wel erg hoog in zijn bol, want na een paar nummers wou hij al het hardste applaus van heel de avond horen. Dat was nog rijkelijk te vroeg dachten vele bezoekers, eerst maar eens imponeren. “Als wij gaan werken krijgen we ook niet eerst applaus alvorens we gaan beginnen” grapte men nog.
Een paar nummers later ging het publiek in Doornroosje alsnog voor de bijl. De band voerde het tempo nog wat op en de nummers Radio Punk en Television bleken beiden een schot in de roos, maar door onnodig getreuzel zwakte het net iets te snel af. Ook de praatjes van de frontman raakten kant noch wal. Het publiek begon vervolgens nog verzoeknummers te roepen, maar Bobby grapte dat er geen verzoeknummers gespeeld zouden worden en ook dat men de bekende tracks op hun buik konden schrijven. Dit bleek gelukkig een grap, want na de eerste tonen van Sorry werden ingezet gingen de handen al de lucht in en opvolger You Should Know By Now bleek een positieve uitwerking te hebben, maar daarmee hadden de Britten nog niet helemaal gewonnen in Nijmegen. Het venijn zat echt in de staart van de show, waarbij de punkers eerst nog volop USA mochten schreeuwen en daarna volgens hen zelf met Antidote de kortste harde track van de set zouden spelen. Vanaf dat moment is het publiek én de band helemaal los. Het toegift is dan helaas al bijna aanstaande en na The Kids Will Never Have Their Say verlieten de heren al her podium om vrij snel daarna nog terug te keren. Een vernietigend drieluik werd vervolgens tentoongespreid, waarbij de songs You’ve Go The Nerve en Can’t Be Mine vol overgave werden meegebruld. Een grotere moshpit was er eerder niet waargenomen en het had Bad Nerves niet misstaan om deze nummers voortaan wat eerder op de setlist te zetten om zo het energielevel wat te verhogen. Nadat het publiek nog mocht genieten van Dreaming bleek de show na ongeveer een uur en tien minuten gedaan en verliet Bad Nerves het podium met de woorden dat gitaarmuziek nooit zal verdwijnen en daar kunnen wij het alleen maar roerend mee eens zijn!