Ruim 3 uur voor de deuren opengaan, staan er al aardige rijen voor 013. De echte fans van Bad Omens laten niets aan het toeval over en zijn dus al vroeg naar Tilburg getrokken. Als rond 19:00 de deuren open gaan staat er een immens lange rij voor de ingang, over de Veemarktstraat, voor de kerk, de hoek om de spoorlaan op en zo verder. De laatste mensen staan bijna weer voor 013, alleen met hun rug naar de ingang. Het is dus heel verstandig van de zaal om de deuren om 19:00 open te laten gaan, wetende dat Poppy het spits af zal bijten om 20:00.
Het zal niemand verbazen dat het tegen 20:00 al bommetje vol staat en wanneer de lichten uit gaan is het aan Poppy om te beginnen. Voor de mensen die Poppy niet kennen (waaronder ondergetekende), 013 omschrijft de muziek als volgt: “Met haar grote variatie aan sterke elektronische beats, diepe metal riffs en een unieke stem maakt Poppy de avond helemaal compleet.” Als je iets verder zoekt kom je onder andere de woorden “performance art” tegen. Ikzelf zal het samenvatten met het enkele woord “bijzonder”. Er is ongetwijfeld een enorme markt voor deze muziek, maar aan mij is het niet besteed. Tijdens de set neemt Poppy een hap uit een appel en gooit ze de rest van de appel het publiek in. Hiermee is ook alle interactie met het publiek weggegeven. Daarna pakt Poppy ineens een basgitaar op voor een nummer. Tijdens alle andere nummers staat de bas op band, dus de toegevoegde waarde is onbekend. De drummer en gitarist die Poppy vergezellen op het podium leggen hier en daar een erg vette riff en beat neer, maar dit helpt niet om het optreden tot een hoogtepunt te brengen. Het voelt allemaal alsof het het net niet is. Daarnaast hoor je zoveel vocals op band en zoveel effecten dat het allemaal erg kunstmatig aanvoelt. Na wat lezen online lijkt dit de bedoeling, maar in een zaal komt het niet over. Omdat ze geen een keer het publiek aanspreekt begin je te twijfelen of niet alles gewoon op band staat. Dit zal vast niet het geval zijn, maar het lijkt er wel op. Het hele optreden voelt nogal flauw aan en brengt de zaal dan ook weinig tot beroering. Tijdens het laatste nummer hoor je “poppy poppy poppy” op band, wat een beetje triest aanvoelt gezien de stilte in het publiek. Onder een beleefd applausje verlaat ze dan ook het podium. De conclusie is dat het een bijzondere opener is voor een band als Bad Omens en dat thuis een video van haar opzetten hetzelfde teweeg brengt als de show live. Nogmaals, er is vast een enorme markt voor maar mij heeft het niet geraakt.
Alles wat ontbreekt bij Poppy weet Bad Omens wel neer te zetten. Onder luid gegil gaan de lichten uit en is het aan de vier heren uit de VS om het podium te betreden. Allereerst moet de bewondering uitgesproken worden voor het decor. Vooraan staan stage-risers over de gehele breedte. De drums staan op een soort extra podium waardoor het podium verticaal in tweeën gedeeld wordt. Aan de voorkant hangt een groot scherm en achter de drummer een scherm van gelijkend formaat. Hierdoor krijg je vanuit de zaal de illusie dat er 1 groot scherm hangt met de drummer ervoor. Dit scherm voegt enorm veel toe aan de muziek die de heren neerzetten. De setlist is vrij gevarieerd met oudere en nieuwere nummers. Je kan goed horen dat er goed nagedacht is welke nummers elkaar opvolgen. De band verlaat vaak tussen de nummers even het podium waardoor het ook duidelijk is dat ze naar het volgende nummer doorgaan. Het publiek wordt duidelijk geraakt door de muziek en al snel bewegen de meeste hoofden op en neer en ontstaat er hier en daar wat geduw wat later tot moshpits weet te ontwikkelen. De zanger hoeft niet te vragen of het publiek hem wil ondersteunen want de meeste nummers worden luidkeels meegezongen door de horde fans. Ongeveer halverwege de set wordt Poppy weer het podium opgehaald om de nieuwste single van Bad Omens te zingen. Het nummer V.A.N. is eind januari uitgebracht en heeft een gemengde reactie ontvangen. Enerzijds was men blij dat de band blijft experimenteren, maar de grote kritiek was de afwezigheid van zanger Noah tijdens het nummer. Live doet hij hier en daar wel mee en dit brengt het nummer tot een grotere hoogte. Het is een goed voorbeeld van nummers die live beter over komen dan op de plaat.
Kort na dit nummer neemt de band een kleine pauze met een muzikaal intermezzo op band. Naar mijn mening duurt dit wat lang, waardoor de zaal in luid gebabbel vervalt. Dit verstomd direct zodra de band het podium weer betreedt en de geweldige show voortzet. Een show geven weet Bad Omens wel te doen. Door het scherm is het visueel erg aantrekkelijk, iets wat helpt om de nummers meer leven in te blazen. De beelden verschillen van surrealistische kunst tot digitale “hackers beelden”. Ze versterken de nummers zeker en maken het geheel nog beter. Na de immense hit “Just Pretend” verlaat de band het podium. Terwijl de zaal om meer roept, blijft de band erg lang weg waardoor menig bezoeker begint te twijfelen of er wel een toegift komt. Gelukkig wordt het verzoek gehoord en komt de band nog terug voor “Concrete Jungle” en “Dethrone”. Onder luid gejuich verlaat de band het podium en is de avond daarmee besloten.
Bad Omens is live een van de betere bands die naast geweldige muziek ook een erg toffe show neerzet. Op de vraagtekens bij het voorprogramma na, zeker een enorme aanrader om op je “to see” lijst te zetten.
Foto’s (vanuit de zaal): Evy Wisse
