Badd Kharma – On Fire

In 2013 besloten zanger Nikos Syrakos, gitarist Gregory Giarelis en drummer George Papazoglou om een melodische hardrockband op te richten. Het trio startte met het schrijven van muziek en na een jaar sloten bassist Tasos Loannidis, gitarist Manolis Tsigkos en keyboardspeler Dimitris Marinis zich aan bij Badd Kharma en werd er verder gewerkt aan het nieuwe materiaal. Het zou tot eind 2017 duren totdat de Griekse band de studio betraden om het debuut On Fire op te nemen waarbij onder meer R.D. Liapakis betrokken was. Badd Kharma is ‘on fire’ en met dertien composities lacht het geluk ze nog eens toe ook.
En niet alleen de band, want iedere liefhebber van de old-school hardrock kan zijn hart ophalen bij On Fire. Badd Kharma schudt namelijk de ene na de andere hardrockklassieker uit de hoge hoed op het debuut. Maar dan wel klassiekers die ze zelf hebben geschreven en nu al getuigen van een tijdloze vibe. De composities zijn allemaal heel fraai opgebouwd en er zijn geen momenten te vinden die overbodig zouden zijn.
Dat de heren teruggrijpen op het rockgeluid uit de vorige eeuw wordt extra duidelijk in bijvoorbeeld Still Our Man, Still Unbroken of Rise Of Fall. Qua tempo, qua gitaargeluid en soms qua zang liggen de vergelijkingen met de muziek van Rainbow uit die tijd op de loer. En dan voornamelijk Rainbow ten tijde van Graham Bonnet. Alsof je met een tijdmachine terug kan waarbij het gevoel, de emotionele waarde van toen weer voelbaar wordt. Hoewel enige vergelijkingen met The Michael Schenker Group zeker ook tot de mogelijkheden behoort.
Never Surrender doet me denken aan Triumph en muzikaal gezien zijn er zeker ook overeenkomsten. Hier laat Badd Kharma namelijk horen dat ze hun ideeën zeker putten uit de rock van de jaren tachtig. Muzikaal keert Triumph terug in de bonustracks op het album. Living Inside A Dream ligt in het verlengde van Triumph, maar dat is slechts voor de Japanse persing voorradig.
In Land Of The Free neemt drummer George Papazoglou als een menselijke metronoom de compositie op touw en Manolis Tsigkos en Gregory Giarelis volgen met een lekker riffgeluid terwijl laatstgenoemde nog even een prettige solopartij in de compositie verwerkt. Nikos Syrakos zorgt met zijn warme stemgeluid voor de rest terwijl Dimitris Marinis met zijn toetsenspel de achtergrond muzikaal verder invult.
Dat Badd Kharma tijdloze muziek ten gehore brengt is zeker duidelijk in Devil In You. Op alle fronten moet ik hier denken aan de muziek van Ronnie James Dio. De muzikale langzame en stroperige melodielijn verfijnt dit gevoel tot de tijd dat Dio bij Heaven And Hell de vocalen voor zijn rekening nam. Vergelijkingen met de ‘grote kleine man’ zijn altijd precair, maar hier durf ik het toch aan om Dio te noemen.
Tussen de dertien composities zitten een aantal (semi) ballads. On The Edtge begint mooi met harmoniezang dat zich verder ontwikkelt als een rustige compositie waarin vooral de warme stem van Nikos overtuigt. Fools Parade is de tweede ballad die zich in een ‘kabbelend’ tempo voortbeweegt in een min of meer akoestische setting en wat Spaanse elementen. Een ballad van zeven minuten is niet heel gangbaar maar in Fools Parade kan het allemaal wel. Aan het eind sluit Badd Kharma het album af met de derde ballad. Hier slechts akoestische gitaar met de zang van Nikos die hier de hoofdrol vertolkt. Muzikaal erg mooi en Nikos laat horen dat hij zeker wat in zijn mars heeft. Voor de rest is het qua compositie niet allemaal heel verrassend.
Ik kan niet ontkennen dat ik On Fire al heel vaak even heb beluisterd en heb laten horen aan anderen om ze kennis te laten maken met Badd Kharma. Het album heeft blijkbaar dat effect op me dat ik het graag wil delen en dat verdient Badd Kharma ook wel want de muziek op On Fire doet belletjes bij mij rinkelen en laat herinnering schijnen. Het zorgt ervoor dat ik het gevoel van ‘toen’ weer helemaal herbeleef en dat is toch een fijn gevoel.