Balkun Brothers – Devil On TV

De Balkun Brothers uit Connecticut brachten twee jaar geleden een album uit onder productionele leiding van Popa Chubby en mochten meteen Europa onveilig maken in zijn voorprogramma. Ik omschreef hun muziek destijds als brulboeibluesrock en die benaming is nog steeds van toepassing op dit album, Devil On TV.
Steve Balkun zorgt voor zang, gitaar en wat omschreven wordt als thumb-bone bass. Ik ga er vanuit dat dat zoiets is als een guitbass, met gitaar- en bassnaren op één gitaar. Nick Balkun is de drummer en met die twee heb je de band al compleet. De songs schrijven ze samen, al hebben ze er een paar mensen bij uitgenodigd om het voor de cd iets meer body te geven. Met een stevig overstuurd gitaargeluid en forse drumklappen kom je live al een heel eind, maar die extra inkleuring op cd is een goede keuze.
Die inkleuring is gevarieerd te noemen: twee keer een DJ, een violist, een trombonist en een saxofonist. De laatste is trouwens een bekende naam: Dana Colley, ooit lid van de indiesensatie Morphine. Van die band staat er een cover op dit album, maar opvallend genboeg is dat niet het nummer waarop Colley meespeelt.
Rustige opbouw hoef je niet te verwachten bij deze mannen. Behalve in het titelnummer, dat begint als een countryblues. Ook daar gaat het uiteindelijk dezelfde kant op als de rest: een smakelijke bak lawaai die vlot naar een fijne hook en dito refrein gaat. Donderende drums waar dat kan, beeldvullend (slide)gitaarwerk en brulzang daaroverheen, vaak door flink wat effecten gejaagd.
Ondanks dat vrij simpele recept slagen ze er in een gevarieerd album neer te zetten en is het ook een stap vooruit ten opzichte van dat toch al geslaagde debuut. Door gebruik te maken van geluidsfragmenten en de gastmuzikanten ook hun stempel te laten drukken op de tracks (Dana Colley is bijvoorbeeld heel herkenbaar in “Hey Kid”) zit er een fijne opbouw in het album. Braaf wordt het nergens, maar zo nu en dan wordt er een héél klein beetje gas teruggenomen, precies genoeg om het spannend te houden.
De covers, Morphines “Thursday” en “Backdoor Man/ Five To One” (Willie Dixon/ The Doors) zijn prima en gaan eigenlijk gewoon mee in de Balkun Brothers-blender. Dat geeft aan dat de broers, hoewel ze op Devil On TV net iets meer uitstapjes maken, een eigen sound hebben. “Thursday” was bij Morphine al geen ingetogen track, maar hier wordt het gaspedaal nog iets dieper ingetrapt.
De Balkun Brothers maken een bak herrie, maar wel een hele fijne bak herrie. Brulboeibluesrock part 2.

Balkun Brothers website