Balls Gone Wild – Stay Wild

De heilige drie-eenheid drums, gitaar en bas. Meer is er soms echt niet nodig. 
Het debuutalbum High Roller uit 2019 liet dit destijds al horen. De drie heren uit Keulen zetten de versterker aan, pluggen in en gaan lekker tekeer. Waarom alles ingewikkelder maken dan nodig is? Maar dat wil niet zeggen dat je dan ook zomaar alles kan doen. Nee zeker niet. Het moet wel goed in elkaar zitten.
De drijvende kracht achter het trio is zanger, tekstschrijver, componist, bassist en gitarist Vince van Roth. Live trouwens alleen zang en bas. Tom Voltage is verantwoordelijk voor de lead gitaar en de drummer heeft ooit een keer de nickname Artyrium aan zichzelf gegeven. De inspiraties liggen bij het pure geluid van de no-nonsense hard rock, Motörhead, AC-DC, stevige bluesrock en punkrock. Het doel is om live een feest te geven.
En zodra de teller van nul vertrekt op het schermpje in de cd-speler gaat het los. En ik moet meteen schakelen want het is net of ik hier naar een oud album van the Offspring zit te luisteren. Vol er op en de vocalen lijken erg veel op die van Dexter Holland. Maar zonder die gladde Amerikaanse productie. De muziek is inderdaad van dik hout zaagt men ongeschaafde planken. Het is ruw, het is smerig, het is vet oftewel het klopt op alle fronten. De mix is zoals het hoort, met de pompende basdrums en hakkende riffs in de hoofdrol. De snelheid en kracht springen over van nummer naar nummer. Ademhalen en even pas op de plaats staat niet in de agenda van dit powertrio.
Het hele album stampt en rockt lekker door tot ik word opgeschrikt bij het intro van het laatste, en tevens langste, nummer Bride of Satan. Dit lijkt een regelrechte kopie van het nummer Frozen North van Wisdom of Crowds. Gelukkig is het maar van korte duur en trappen de heren het gas weer in. Een zangpartij van Jonas Renske zou pas echt een hele bijzondere feature zijn en totaal niet passend in het geheel. Het nummer is, eigenlijk in tegenstellig tot de rest, heel afwisselend van opbouw. Meerdere tussenstukken met gitaarsolo’s vliegen je om de oren. Na 5 minuten staat de hotrod even voor een verkeerslicht en gaat het gas er een minuutje vanaf, om daarna met een krachtige eindsprint te eindigen.
Ik hou hier wel van. Dit is fijne muziek voor een motortreffen of een mooi buitenfestival.
Geen ingewikkelde gitaarsolo’s, geen kapsones, geen grote videowall, geen geregiseerde setlist. Wellicht een paar groupies en bikers. Iedereen aanwezig staat in ieder geval met een grote grijns op de mond en een pils in de hand plezier te hebben.
Doel zonder omwegen bereikt!