13 composities die toch weer iets met je doet. Everybody Knows heeft iets weg van de muziek van The Galactic Lo-fi Orchestra. Dat betekent dat in een mum van tijd de muziek door de aanstekelijkheid een glimlach op je gezicht tovert. Door te spelen met zijn stemgeluid krijg ik steeds het idee dat Flash And The Pan ergens in de ruimte hangt. Luister maar eens naar After All en Fn From Vu. Laatstgenoemde heeft muzikaal ook zeker iets weg van de muziek uit de jaren zestig uit de vorige eeuw. Kenmerkend is het geluid van de gitaar ondersteund door een nogal kaal geluid.
Zwaar aangezet is Com On Now Honey waar de distortion flink huis houdt in de muzikale omlijsting. Maar ook in Better Do It Again mag de gitaar rondzingen in zijn eigen melodie. Dat is echter niet te vergelijken met het extreme raggeluid in Go Now/Run Now.
Toch blijft Michel ook prachtig in staat om wat luchtigere geluidstafereeltjes te creëeren. In She Said met slechts de zang begeleidt door de gitaar en Hey Girl is een uptempo lekker zomers liedje. De snelheid is goed en de vibe doet je beseffen dat je voeten en andere ledematen onregelmatig gaan bewegen. Met bijna 2,5 minuten is dit ook de langste compositie op de EP. En A Japanese Car On Fire ligt aardig in het verlengde hiervan voordat de geest van The Pixies even rondzweeft in Imaginary Circus.
Michel weet weer wat hij opstuurt. Geen kant-en-klare popliedjes dit keer maar gewoon een partij eigenzinnige energieke composities of misschien beter gezegd muzikale decortjes die aanstekelijk de oortjes doen gloeien.