Band Of Gold – Where’s The Magic

Nadat het uit Noorwegen afkomstige Band of Gold in de herfst van 2015 hun debuutalbum uitbracht, waren ze voor veel mensen een aangename verrassing. De groep, onder leiding van zangeres Nina Mortvedt en producer Nikolai Hængsle Eilertsen kwam uit het niets en werd al snel vergeleken met Abba en Fleetwood Mac. Toen ze in 2016 ook nog eens als eerste Noorse groep de Nordic Music Prize wonnen schepte dat natuurlijk verplichtingen. Where’s The Magic is het tweede album van de band, waarmee ze hopen te voldoen aan de hooggespannen verwachtingen.
Where’s The Magic telt acht gevarieerde liedjes met een totale speelduur van iets meer dan een half uur. En dat is voor een volwaardige cd anno 2018 te kort. Maar dat terzijde. Het eerste nummer Bring Back is met ruim zeven minuten gelijk het langste nummer van de cd. Dit nummer hadden er met gemak twee kunnen zijn, omdat het bestaat uit twee van elkaar onderscheidende delen. Het eerste deel met een rollende ritmiek en sfeer zoals we die kennen van Fleetwood Mac. Het tweede deel wat dankzij elektronica en gitaarspel meer progressief en momenten zelfs experimenteel klinkt.
Het schijfje vervolgd met dromerige popmuziek wat doet denken aan The Carpenters (Away With You en I Could Spot You in Hundred Miles). Maar ook nummers met folk en country elementen. Eenvoudige ballads zijn vertegenwoordigd door Into the Void met akoestische gitaar en licht vervormde zang van Nina Mortvedt en het afsluitende Look At Me. Nummers in een compleet andere sfeer.
Dat de band vergeleken wordt met Fleetwood Mac danken ze aan het lekkere I Wanna Dance With You Again (waar de zang sterk doet denken aan Stevie Nicks) en I Could Spot You in Hundred Miles. Een van de betere nummers vind ik het titelnummer Where’s The Magic. Een mix van popmuziek a la Fleetwood Mac, folk, country, gelardeerd met vleugjes elektronica. Hier toont ‘de groep van goud’ voor het eerst diepgang. Iets waar ik ze elders op deze cd niet kon betrappen. In schril contrast staat het swingende en zeer bijzondere Well Who Am I met een pompende basgitaar en naar experimenteel neigend gitaarspel.
Where’s The Magic is een prettig ongecompliceerd album wat bij liefhebbers van popmuziek met een stevige knipoog naar Fleetwood Mac en The Carpenters in goede aarde zal vallen.