Samen met bassist Alexander Sekulovski en drummer Bob Ruben brengt Sjöstrand negen gevarieerde nummers. Het nieuwe album heeft een andere benadering gekregen, Sjöstrand legt uit hoe hij aan het geluid van het nieuwe album gekomen is: ik heb de albums Heaven And Hell van Black Sabbath en Blizzard Of Ozz van Ozzy Osbourne als uitgangspunt genomen, en deze gefilterd met persoonlijke gevoelens. Het belangrijkste doel was om iets te maken dat zich kon meten met deze tijdloze klassiekers.
De teksten op het album gaan over de mens en zijn of haar gevoelens zoals angst, gekte, depressies en de altijd aanwezige droom om de werkelijkheid te kunnen ontvluchten. Het album opent met het stevige The Fading Spot, een nummer met ruige gitaren en stevig drumwerk. De tekst gaat over de ontsnapping uit je eigen lichaam dat slechts een omhulsel is. Na het net zo stevige Call Out Your Name komt het instrumentale Tehom dat rock en ambient mooi combineert. Het klinkt als iets onwerkelijks.
The Sharp Edge volgt en gooit het volume en tempo weer omhoog. Het gaat over onrust in je hoofd en er groeit een stem die je aanzet tot levensbeëindiging. Reglutina is het volgende rustpunt op het album met ook weer een tekst over innerlijke strijd. Naarmate het nummer vordert nemen de gitaar riffs in volume toe.
Met veertig minuten aan uitstekende rock is dit een album dat toch niet in de collectie van de liefhebbers mag ontbreken. Sjöstrand heeft weer een goed album afgeleverd.