Barry Hay's Flying V Formation – Same

Lekkere rock die het goed gaat doen op een festival of een andere zomerse setting.
Vier jaar na de oprichting van de band is het eindelijk tijd voor een officiële release op cd en lp. En dan komt er van de lp niet alleen een zwarte versie uit, maar ook nog een knalroze. Barry Hay, frontman van Nederlandse beste muzikale exportartikel ooit, Golden Earring, besloot om met wat vrienden iets anders te gaan doen. En hij koos niet de minste namen uit om mee te gaan samen werken. Naast één van Nederlands beste gitaristen, Pablo van der Poel (DeWolff), speelt ook toetsenist Jan Rooymans mee. Laatstgenoemde speelde ook mee op het succes album Tits’n Ass van Golden Earring alsmede diverse live concerten met dezelfde band. De Flying V Formation wordt gecompleteerd door drummer Daim de Rijke en bassist Huub van Loon.
Het album opent met de stevige rocker Wait A Minute, tekstueel misschien niet het beste dat Hay ooit geschreven heeft, maar muzikaal een lekkere rocker. En zo staan er meer nummers van hetzelfde kaliber op het album, luister maar eens naar Circle In The Sand en Razorblade. Het merendeel van de nummers is gecomponeerd door de band zelf, naast de vier covers die er tussen zitten. I’m Not Drowning is een cover van Steve Winwood, die het nummer in 2008 op zijn album Nine Lives uitbracht. Het origineel is vrij rustig en ingetogen, terwijl Hay er met zijn vrienden toch een spetterende vertolking van neerzet. Hetzelfde gebeurt met Circle In The Sand van Rickie Lee Jones, de band weet er een totaal eigen versie van te maken, een rockversie. Going Out West van Tom Waits wordt ook omgetoverd in een stevig rocknummer, en zo bewijst Hay dat hij toch een rasmuzikant is. Ook de eigen composities zitten goed in elkaar, en zullen overal de voetjes van de vloer krijgen.
Eén van de twee bonus nummers is Firewater, dat in 1987 ook op een album van Hay stond. Dat was het album Victory Of Bad Taste, waarop hij bijgestaan werd door de Bertus Borger’s Groove Express. Werd er bij dat album nog redelijk op safe gespeeld, het had zomaar een album van Golden Earring kunnen zijn (voor een heel groot deel), op het album dat nu in de winkel ligt, is toch wel een duidelijk onderscheid te horen met Hay’s voornaamste broodwinning. Zo heeft Jan Rooymans toch een flinke stempel op het geheel gedrukt met zijn keyboard partijen. Het album klinkt erg goed, en het is duidelijk dat de band in vier jaar tijd goed op elkaar is ingespeeld.
Ook live bewijst de band elke keer dat ze alleen voor het beste gaan. Vorig jaar op Parkpop in Den Haag, en één dag voor de officiele release op 3FM. Rond de klok van 9 uur ‘s ochtends worden vier nummers live gespeeld, strak en gemotiveerd. Kortom, hier wordt gemusiceerd, iets wat niet elke hedendaagse band nog goed beheerst. Over dit album kunnen we duidelijk zijn, een dikke voldoende!