Bartek – Bartek

Vroeger werd het gratis Metro krantje nog door mensen uitgedeeld op stations. Het waren vaak scholieren met een wit jasje aan met in het groen ‘Metro’ erop. Iedere dag ochtend stonden ze daar in dag en dauw hun krantjes weg te geven en als de stapel op was gingen ze naar school. Tegenwoordig hebben die mensen een goede baan, zijn ze getrouwd, hebben kinderen en hebben ze zo’n snelle auto weet u wel. Ze kleden zich ook meteen anders: een gebleekte gerafelde spijkerbroek met zo’n kakbruine riem met veel te grote gesp, een door moeder gestreken wit overhemd en een donkerblauw colbertje met elleboogstukken. Gatverredamme. Tegenwoordig wordt Metro niet meer uitgedeeld. De krantjes worden door een chagrijnige man met een karretje in een krantenstand gedumpt. Behalve als er een Vietnamees in gaat zitten natuurlijk.
De fuzzrockers van Bartek uit Amsterdam zien eruit alsof ze iedere ochtend nog de Metro staan uit te delen en dat is zeker een compliment: wie is er niet groot geworden van vroeg opstaan en hard werken? Na hun EP Beach is nu hun debuutplaat Bartek verschenen en de zoektocht naar hun geluid is voltooid. De allereerste naamloze EP met een slapende dronken man op de hoes liet namelijk een band horen die in sommige songs klonk als de Black Keys, in sommige weer als Kyuss en in andere als  Ty Segall. Uiteindelijk is de keus toch gevallen op Ty wat een juiste keuze blijkt; de eigenwijsheid druipt van de plaat af en met teksten als ‘Touch yourself to the beat’ uit opener ‘22’ is het lekker strak helikopteren geblazen. Als ‘22’ het biertje is dat je snel nog thuis achterover giet voordat je gaat stappen, dan is ‘Numb’ het shotje waardoor je dronken wordt (hier horen we invloeden van Cloud Nothings). ‘Sunken Eyes’ is het laatste glas whiskey dat je in één teug leegdrinkt waarna je straalbezopen in een zweem van alcohol de kroeg uit word gezet. Onderweg naar huis plas je twee keer tegen schrikdraad aan waarna je de slappe lach krijgt terwijl je met je rug in een koeienvlaai ligt. Het zou een avond zijn voor in de boeken. Net als dit album trouwens.