We waren bij Rockportaal enthousiast over het eerste volledige album van de Nederlandse punkband Bayline. Deze band ontstond uit de as van Screw Houston. We hadden het genoegen om vocalist Roelof de Brouwer en gitarist Matthijs Krikke te spreken net voor hun album presentatie show in de Effenaar.
Toen de pandemie opdoemde en er een nieuwe drummer nodig was besloot het restant van Screw Houston helemaal opnieuw te beginnen. Op die manier bestond de mogelijkheid om alles anders te doen dan voorheen. Matthijs verduidelijkt: “We konden schrijven zonder dat iemand wist waar we mee bezig waren en konden goed nadenken over het artwork en de thema’s.’’
Die nieuwe start legde de band geen windeieren. Ze wisten een platencontract bij Suburban Records binnen te halen. Dit terwijl hun eerste EP nog uitkwam bij White Russian Records, de platenmaatschappij die Roelof runt met Eelco Klein Overmeen.
Uiteindelijk was het binnenhalen van dat contract heel makkelijk, aldus Roelof. “We hebben gewoon de stoute schoenen aangetrokken en ze gemaild. We hadden met deze plaat het gevoel net een stapje meer te kunnen doen dan het zelf uit te brengen. White Russian is onze hobby, bij Suburban is het hun werk.” Suburban leerde Roelof ook nog wel wat als het gaat om de juiste releasedatum en gaf de band de kans te sparren of bepaalde beslissingen verstandig zijn.
Het leukste aan in een band zitten vinden de heren toch wel gewoon live spelen. Matthijs verduidelijkt: “Schrijven is leuk, maar in de studio zitten niet per se. Het duurt allemaal lang en er zit veel wachttijd in. Het creatieve proces is leuk en het moment dat alles af is en op de plaat staat. Maar aan live spelen is alles leuk.” Overigens geven ze aan dat ze live wat rauwer klinken dan op de plaat, wat natuurlijk hoort bij een punkband.
Punk is in Duitsland toch wel wat populairder dan in Nederland. Het buitenlandse avontuur lonkt dan zeker wel, zegt Roelof. “We zijn aan het kijken om te spelen in Duitsland. Ons album wordt daar al gedistribueerd en we hebben er toffe reviews op gekregen. We hopen dat door te kunnen zetten.”
Roelof schrijft alle teksten, deels vanuit eigen perspectief, deels met input van de band. “Ik schrijf over wat ik zelf tegenkom, maar met deze band krijg ik voor het eerst ook input van andere bandleden. Ik heb ze gezegd dat ze met een thema kunnen komen en dat ik ga kijken wat ik er mee kan. Ik schrijf altijd een beetje over maatschappelijke zaken maar ook persoonlijke dingen. Nu verwerk ik ook persoonlijke dingen van de anderen, zo kwam het thema van Ignore The Devil van onze bassist. Zo heeft iedereen wel een onderwerp aangeleverd. Maar in grote lijnen zijn mijn teksten wel van de boosmakerij. Ik schrijf geen blije teksten. Ze gaan toch wel over mijn frustraties.’’
Foto’s: Theo Visser