In de grote hoop van Nederlandse metal bands zou je bijna vergeten dat er ook nog toffe punkrock wordt gemaakt. Er zijn maar weinig magazines die er nog aandacht aan besteden en ook steeds minder websites. Toch zijn er genoeg toffe bands in ons land die fijne, catchy punkrock maken. Bayline is daar een mooi voorbeeld van, getuige dit album.
De nummers hebben iets van een indierock vibe, maar dan uitgevoerd door Rise Against, zoals opener End Life. Soms gaat het iets meer richting post-hardcore, zoals op Speaking In Tongues. De nummers bouwen meestal zachtjes op om vervolgens tot een uitbarsting te komen zoals Black Masks. Over het algemeen zijn de nummers vrij uptempo en catchy. Ignore The Devil en A Little Learning Is A Dangerous Thing zijn de meest gelaagde nummers van het album. Er zijn een aantal instrumentale intermezzo’s te horen die een poppy electronisch geluid hebben, namelijk I, Choose en Love. Samen dus de albumtitel en een mooie verborgen boodschap waar we natuurlijk volledig achter staan.
Vocalist Roelof de Brouwer laat een grote vocale range horen. Zijn stemgeluid doet soms denken aan punk troubadour Tim Vantol maar vooral ook Chuck Ragan van de al eerder genoemde Hot Water Music. De riffs zijn niet heel spannend maar dienen het liedje op een sterke, functionele wijze. Want dat zijn het, echte liedjes met een kop en staart. Dit smaakt naar meer.