Beartooth – Disgusting

We kunnen toch wel stellen dat er een nieuwe ster zijn opmars doet. Zijn naam is Caleb Shomo en is nog maar 21 jaar oud, maar heeft nu al de nodige credits op zijn naam staan. Als 15-jarige werd hij ingelijfd door Attack Attack!  als toetsenist en schopte het al snel naar voorman van de band. Zijn passie voor elektronische muziek zorgde er mede voor dat hij zich ging wijden aan het produceren van cd’s. Laatste wapenfeit is waarschijnlijk de uitstekende cd die Sylar afgelopen jaar uitbracht. Ondertussen gooide hij de nodige muziek op Youtube met een project dat CLASS heet, is hij ook bekend als DJ Club (met medewerking van leden van Escape The Fate) en nu ligt in navolging van de EP Sick de eerste volledige cd op de planken met de naam: Disgusting.
Hoewel Beartooth een band placht te zijn, zijn de nummers volledig toe te schrijven aan Caleb Shomo zelf. Beartooth laveert tussen stevige metalcore en het geluid van Papa Roach. De stevige wisselingen in tempo en groove wat mij zo aanspreekt in veel metalcorenummers weet Shomo ook te verwerken in nummers als het energieke Beaten In Lips en het uptempo I Have A Problem (waarvan een liveversie al sinds 2013 op het internet te vinden is). Meer tempo vinden we zeker in nummers als Me In My Own Head en Dead. De naam doet niet vermoeden dat er een ultrasnelle beat onder het nummer ligt en dat de energie er vanaf spat. Beartooth weet naast de stevige metalcore zeker waar publiek voor is, want in Body Bag klinken ze als een opgevoerde Papa Roach en weten ze in The Lines, One More en het uitstekende In Between metalcore toegankelijk te maken voor een groot publiek. Daarnaast is er nog het nummer Keep Your American Dream dat voor Caleb Shomo bewaarheid lijkt te worden en dat ook alleen door een Amerikaan geschreven kan zijn. Caleb Shomo geeft aan dat hij alleen nummer schrijft waar hij zichzelf goed bij voelt. De afsluiter Sick And Disgusting laat een zeer persoonlijke en emotionele kant van hem zien waarin hij door laat schemeren dat zijn jeugd er niet één van rozengeur en maneschijn was. Hij vond dat het nummer op de cd moest. Ik vind persoonlijk van niet. Een beetje bitter einde van een heerlijke cd.
Een cd die minder heftig is dan menig metalcoreband, maar één die metalcore gemeengoed kan laten zijn. En hoewel ik de stevige metalcore zeer kan waarderen, moet ook ik toegeven dat de wat ‘mainstream’nummers van uitstekende kwaliteit zijn en uitnodigen tot meer. Van deze jongen gaan we ontzettend veel horen voordat hij 30 is. En ik kan nu al niet wachten zijn volgende zet(ten).