Op zondag 14 januari is het tijd voor ons eerste concert van 2024. Buiten is het guur en koud, maar binnen staat menig metalhead zich warm te trappelen voor een avondje power metal. Langzaamaan begint de zaal vol te stromen, wat niet geheel vreemd is gezien het al langere tijd uitverkocht is. Klokslag 18:30 is het aan Brothers of Metal om het spits af te bijten.
Stel je moet een band vormen die power metal liedjes gaat schrijven over Noordse mythologie. Waarmee kan je dan beter beginnen dan met acht landgenoten van een band als Amon Amarth. De Zweden in Brothers of Metal zijn voor de tweede keer in Nederland en beloven een feestje te bouwen. Ze beginnen de show met The Death of the God of Light, een goede opener. Met drie gitaristen komt het gitaargeweld goed over. Als je je afvraagt of drie gitaristen geen overkill is, kan je zien dat ze zelden alle drie hetzelfde spelen. Het heeft hiermee een beetje een Iron Maiden feel wat natuurlijk geen schande is. Ylva Eriksson of “the voice of the Valkyries” brengt een mooie toon aan het power metal geweld wat de band neer weet te zetten. De aanvullende vocals van Joakim Eriksson a.k.a. “battle cries” en Mats Nilsson a.k.a. “tongue of the gods” zorgen voor een overweldigende vocal line up. Met nummers als Ride of the Valkyries en Berserkir zorgt de band voor een stevige set. Mats praat de nummers vakkundig aan elkaar. Mocht de band tijd overlaten kan hij altijd een carrière in stand-up comedy overwegen. Dit wordt goed ontvangen door de zaal en al snel scandeert men “broek uit op je hoofd”. De band snapt er niks van, maar bedankt het publiek alsnog. Na een rustig intermezzo van het prachtige Yggdrasil is het tijd voor het laatste nummer, Defenders of Valhalla. Het achttal zet een ontzettend strakke show neer en weet het publiek goed op te warmen voor de volgende band; Gloryhammer.
Na een change-over verschijnt er een heus kasteel op het podium waar de bandleden van Gloryhammer hun toetreden in kunnen nemen. Voordat de show begint, staat echter niemand minder dan Tom Jones op de bühne. Althans.. een kartonnen versie van hem. Zijn hit Delilah wordt luidkeels meegezongen en na afloop is het tijd voor het echte werk van Gloryhammer. Met drums en keys op de “muur”, gitaar, bas en de zang in het midden ervoor is het podium goed gevuld. Wie de band niet kent, heeft al snel door dat tekstueel en visueel de band het allemaal niet heel serieus neemt. Wat ze wel serieus nemen is de muziek. Een stevige dosis power metal veelal over eenhoorns en magie stroomt over het podium. De kostuums van de bandleden dragen bij aan het fantasierijke geheel.
De set begint met de wat nieuwere nummers zoals Holy Flaming Hammer of Unholy Cosmic Frost, Gloryhammer, The Land of Unicorns en het eerst gepresenteerde nummer met de nieuwe zanger; Fly Away. Dit is meteen een punt om aan te snijden. In december 2021 is Sozos Michael de nieuwe Angus McFife en vervangt hij Thomas Winkler als vocalist voor de band. Op de kwaliteit is niks aan te merken, dat moet zeker gezegd worden. Echter mist het de inleving van Thomas in het karakter. Hierdoor voelt het wat plat. Onder Thomas voelde Gloryhammer als de ultieme droom van een fantasierijk kind. Nu voelt het een beetje alsof het kind opgegroeid is en de fantasie het begint te verliezen van de realiteit. Sozos weet wel het publiek goed mee te krijgen en ook hier wordt luidkeels “broek uit op je hoofd” gezongen. Zoals je mag verwachten speelt Gloryhammer een geweldige set waarin de klassiekers als Angus McFife, Universe on Fire en Hootsfore niet ontbreken. Uiteraard sluiten ze de set met Unicorn Invasion of Dundee en na het outro is het de beurt aan Beast In Black.
Nadat het kasteel van Gloryhammer plaats gemaakt heeft voor een Japanse setting met de typische rode torii-poorten begint de Beast in Black aan de show. De outfits in combinatie met de podiumopbouw geven een futuristisch Japanse sfeer aan 013. Dit is geheel in lijn met hun laatste album Dark Connection (2021) en de single One Night in Tokyo in het bijzonder. Na twee nummers van het laatstgenoemde album is het tijd voor twee back-to-back bangers; Beast In Black en Sweet True Lies. De band, afkomstig uit Finland, Griekenland en Hongarije weet hoe je een stevige dosis power metal een zaal in kan smijten. De hoge vocals van Yannis Papadopoulos en de krachtige hoge backing vocals van Anton Kabanen hebben wat weg van Judas Priest en worden perfect ondersteund door de dreunende bas en drums en het strakke gitaarwerk van zowel Anton als Kasperi Heikkinen. Net als Brothers of Metal neemt Beast in Black tijd om een ballad in de setlist te verwerken. Dit wordt gewaardeerd na ruim twee uur power metal. Met Ghost in the Rain komt goed naar voren hoe mooi de vocals van Yannis kunnen zijn, anders dan het hoge (let wel; geweldige) gekrijs wat hij normaal laat horen. Het is mooi om te zien hoe de vijf heren samen werken. Als vocalist neemt Yannis af en toe een kleine pauze naast het podium als het aan de muzikanten is om te shinen. Dat neemt niet weg dat hij het publiek kan bespelen als geen ander.
Net als de twee andere bands komt ook bij Beast in Black de “broek uit op je hoofd” langs. In tegenstelling tot Sozos (Gloryhammer) en Mats (Brothers of Metal) besluit Yannis te vragen wat dit precies betekent. Gelukkig voor hem staat er een Griek in het publiek die het hem uitlegt. Als hij dan aan de zaal vraagt of het inderdaad “pants off, on your head” betekent, barst luid gejuich los. Helaas deelt hij mee dat zijn moeder niet trots zou zijn als hij het doet en gaat de band verder met de muziek. Dit is uiteraard geen straf. Met een laatste sprint aan geweldige nummers (Blind and Frozen, Die by the Blade en One Night in Tokyo) is het aan End of the World om de avond te sluiten. Een passende afsluiter van een avond vol geweldige power metal die voor een spetterend begin van de concert reeks van 2024 heeft gezorgd.
Foto’s door: Evy Wisse