Aan het einde van een tour van drie weken bracht Be’lakor een bezoek aan het Belgische Ieper voor een show samen met Hiraes. Naast een flink aantal club shows door heel Europa heeft het Australische kwintet een aantal festivals aangedaan waaronder Wacken Open Air, PartySan Open Air en Summerbreeze. Voor de meeste clubshows hadden ze de Duitse band Hiraes als opener. Waar Be’lakor al sinds 2004 menig liefhebber van melodische death metal tevreden stelt timmert Hiraes pas sinds 2020 aan de weg. Tot op heden hebben ze een volledig studioalbum, Solitary, via Napalm Records uitgebracht in 2021. Bijna alle club shows waren uitverkocht en in eerste instantie zo ook deze. Het optreden had plaats moeten vinden in Kortrijk, maar dankzij een uitverkochte zaal zijn ze naar een grotere zaal uitgeweken in Ieper. Hier heeft dan uiteindelijk in Jongerencentrum JOC in Ieper de show plaatsgevonden.
Aan het begin van de avond was Hiraes nog bezig met de laatste soundcheck toen de zaal langzaamaan vol begon te lopen. De toon werd meteen gezet toen Britta Görtz (vocals Hiraes) aangaf dat ze nog wel andere schoenen aan zal trekken en het optreden niet op haar slippers ging geven. Hierop vertrok de band van het podium om een klein half uurtje later het podium weer te betreden. Enthousiast begon de band de setlist met het nummer Shadows Break. De energie was meteen goed te voelen. Dit is een hele prestatie aangezien de bands de avond ervoor nog in Zürich opgetreden hebben en dus ruim 12 uur lang enkel de binnenkant van de tourbus hebben gezien. Hoewel Hiraes nog niet lang op de planken staat is te zien dat de muzikanten eerder ervaring opgedaan hebben met het optreden. De vier muzikanten hebben eerder samengewerkt in de band Dawn of Disease. Hier hebben ze Britta aan toegevoegd om Hiraes compleet te maken. Ze staan op het podium met een enkel doel en dat is het publiek entertainen. Regelmatig zoeken ze contact met het publiek wat ze al aardig mee krijgen.
Als brulboei wisselt Britta tussen uitdrukkingen alsof ze je bloed wil drinken of je uit wil nodigen voor een kopje thee. Voor het publiek krijgt de band hiermee een erg benaderbaar en vriendelijk karakter. Dit zijn echter termen die ik niet voor de muziek zal gebruiken. De muziek staat als een huis en wordt perfect gebracht. Het is niet anders te omschrijven dan pure melodische death metal. De nummers duren niet al te lang en brengen genoeg variatie om de luisteraar geboeid te houden.
Hoewel vocal effecten live vaak niet goed uit de verf komen, kwam dit bij Hiraes wel goed. Naast de gebruikelijke microfoon kwam er af en toe een soort gekabelde portofoon tevoorschijn. Dit gaf een leuke variatie in de vocals. Vooral bij het nummer 1000 Lights kwam het publiek goed los. Na het laatste nummer, wat heel toepasselijk Running Out Of Time heet, nam de band afscheid met een groepsfoto met het publiek en was het tijd om te wachten op Be’lakor.
Na een vlugge change over was het tijd voor Be’lakor om het podium te betreden. Een kort instrumentaal intro op band begeleidde de bandleden die een voor een het podium op kwamen en vloeide naadloos over in Venator. Tijdens het eerste nummer sloeg het noodlot toe voor George Kosmas (vocals en gitaar Be’lakor). Zijn snaar brak. Veel bezoekers zullen hier niet veel van gemerkt hebben tot George het na het eerste nummer vertelde en zijn gitaar ging wisselen. Dit was tevens voor hem het moment om een kort praatje te houden. Mogelijk was het de vermoeidheid, maar de energie tussen de nummers kwamen moeilijk overeen met de energie die de nummers met zich meedragen. Dit is overigens niet beschamend. Zoals eerder vermeld was dit de laatste show van de tour. Een tour tussen 2 en 20 augustus met slechts drie dagen rust waarvan twee in de eerste week vielen. Daarbij komt ook de eerder benoemde lange rit vanuit Zürich. Hoewel George aangaf niet veel op zijn reserve gitaar te spelen en daarom alvast excuses aanbood voor eventuele fouten, viel er weinig op het muzikale spel van de vijf heren aan te merken. Nummer na nummer was strak, energiek en nagenoeg foutloos.
Bijna alle albums kwamen aan bod door de setlist waar de band “slechts” negen nummers ten gehore bracht. Hierbij moet wel rekening gehouden worden dat de meeste nummers wat langer zijn zoals een Valence van het nieuwste album Coherence (2021) wat inklokt op 9:10. Tijdens Abeyance was het publiek genoeg opgewarmd voor een kleine moshpit. Deze veranderde van intensiteit, maar bleef aanwezig gedurende de rest van de show. Het publiek vermaakte zich dan ook meer dan goed wat te zien was aan een hoop blije gezichten en enkele dansende individuen. Een persoonlijk favoriet, Remnants, werd ook onder luid gejuich ontvangen. Na acht nummers verliet de band vrij abrupt het podium. Al snel werd luidkeels “we want more” door de zaal geroepen. Een verzoek wat gelukkig niet aan dovemans oren gericht was. Vrij snel kwam de band terug met de mededeling dat ze nog één nummer gingen spelen. Hierop riep het publiek uniform “Countless Skies”, een Be’lakor klassieker die niet mocht ontbreken in de set. Met een “how did you know” van een lachende George werd het 10 minuut durende nummer ingezet. Hierna was het toch echt afgelopen en liet de band een zaal vol gelukkige muziekliefhebbers achter.
Tekst: Dennis Winkel
Foto’s: Evy Wisse