Na een break up van een jaar of tien is de Canadese punkband Belvedere weer terug op het podium en met een nieuw album, The Revenge of the Fifth. Ik had de eer te spreken met hun songwriter en bassist, Jay Sinclair vlak voor hun optreden op Jera On Air onder het genot van een biertje.
Kun je wat vertellen over hoe jullie weer bij elkaar zijn gekomen?
Belvedere is in laat 2011 weer bij elkaar gekomen. De vrouw van Steve (Belvedere’s zanger) werkte bij een coffeeshop in de buurt. Via haar raakten we aan de praat en na wat biertjes ontdekten we dat we nog veel om elkaar gaven en dat de redenen waarom we eerder uit elkaar waren gegaan nu heel stom klonken. In 2012 op Groezrock speelden we samen, daarna deden we nog een show in Parijs en nadat we een nieuwe drummer hadden gevonden volgden er meer optredens. Niemand had iets doms gedaan zoals met elkaars vriendin geslapen of zo, geen drug problemen of vuistgevechten maar het ego van de jeugd lag ten grondslag aan onze eerdere breakup. Iedereen vond zichzelf het belangrijkste in de band, Steven omdat hij bijvoorbeeld de merchandise en de boekingen deed, ik het leeuwendeel van het schrijven van de nummers, Scott omdat hij gitaar speelde. Als je ouder wordt snap je echter dat de vriendschap, het ontmoeten van mensen en performen veel belangrijker is dan ego’s.
Hoe bevalt het touren en is er veel verschil tussen touren in de US en Europa?
Touren is niet meer hetzelfde als vroeger vanwege bijvoorbeeld onze gezinnen. Casey heeft ook nog een studio om te runnen. Daarom is nu een tour van 2-3 weken het maximum. Ik vind het touren eigenlijk nu leuker dan vroeger omdat het optreden belangrijker is geworden dan de meiden en de drank en dat soort afleidingen.
Het is 11 jaar geleden dat we voor het laatste een tour door de US hebben gedaan omdat het lastig is een werk visum te krijgen sinds de laatste jaren van Bush. We hadden hoop dat het makkelijker zou worden sinds Obama maar dat is niet het geval gebleken. We vermijden dus US tours omdat touren in Europa veel makkelijker is. Sowieso worden we daar altijd prima behandelt. Alles is altijd prima geregeld, zoals eten, drinken en verblijf.
Toen Belvedere stil lag zat Steven in een succesvol sideproject, This Is A Standoff. Hebben jullie nog andere projecten lopen?
Ik en Scott hebben nog een side project gehad, Mallard, een country / alt rock band. Casey zit in Evidence en Scott en ik hadden een mid temp rock project, Follow Frequency. Naast Casey heb ik ook nog een opname studio. We houden ons bezig maar hebben momenteel geen grote serieuze projecten lopen.
Wat is het favoriete nummer op het nieuwe album?
Dat is Delicastressin’, wat ik geschreven heb voor mijn vrouw. De persoonlijke nummers zijn altijd de beste. Ik had het al lang geleden geschreven. Qua muziek en tekst betekent het veel voor me.
Niet alle nummers op dit album zijn door mijn geschreven, alleen Shipwrecked en Delicastressin’. Dat is anders dan op de vorige albums, en daardoor klinkt dit album gevarieerder. Het heeft meer verschillende invloeden en stijlen. Ik denk dat de vorige albums beter waren geweest als ik de teugels wat meer had laten vieren en anderen meer input had laten geven. Op een nummer als Airlines nu bijvoorbeeld heeft Scott zijn stempel mogen drukken en dat bleek perfect te werken.
Ik las onlangs de NOFX autobiografie “NOFX and the Hepatitus Bathtub”. Heb je het gelezen en is een dergelijk boek ook over jullie te schrijven?
Steve heeft het helemaal gelezen en ik stukjes. We hebben niet dezelfde excessen doorgemaakt als NOFX maar hebben ook welk interessante verhalen. Als je in een band zit in een dergelijk subversief genre is het onvermijdelijk dat je wat geschifte shit meemaakt. We zijn niet perse een hepatitus bathtub tegengekomen, maar we hebben ons deel van ervaringen gehad.
Waar is punk rock over 10 jaar?
In 2005 had ik misschien nog verwacht dat de scene wat minder zou zijn, maar als je de wereld rondreist zie je dat de scene er nog steeds is. Het is alsof het een zwerm van bacteriën is. Als de infectie op de ene plaats over lijkt te zijn duikt hij ergens anders weer op. Dat komt omdat deze muziek uit het hart komt, de tekstuele waarde is iets waar mensen zich aan vast kunnen klampen. Stijlen zullen veranderen, maar over 10 jaar is punk rock er nog steeds.
Whiskey of bier?
Irish whiskey, Tulamore Dew, een whiskey met honing is een absolute favorite. En laatst had ik een fles Jameson fles bij me bij een NOFX show waar iedereen van af moest blijven.