Riptide heeft een lekkere zware thrashbasis die varieert in tempo. Het stemgeluid van Ben is te vergelijken met bijvoorbeeld een Dave Mustain of Tom Sodom. Het gitaargeluid is vrij prominent aanwezig en bepaalt voor een groot gedeelte de sfeer.
Stab By Stab is, net als de naam van Ben zelf, een fraai voorbeeld van creatief taalgebruik op zijn steenkolenengels, maar dan op zijn Duits. Ook Stab By Stab heeft in de basis een zware riff die de compositie voortduwt waarbij Ben het niet schuwt om te spelen met het tempo. Vooral wanneer het refrein ingezet wordt of een alternatieve (bas)solo naar voren wordt geplaatst.
Ben speelt niet alleen zware rechttoe-rechtaanthrashmetal. In Six Sec Sex speelt hij stevig met tempo’s en met stijlen waarbij het geluid van een trompet zelfs niet wordt geschuwd. De tussenstukken met sirenezang bieden de luisteraar een verrassende wending in het totaalgeluid.
Bloodlust bevat een sterke basisriff. Qua compositie klinkt Bloodlust krachtig, maar mist er wat variatie.
Loose Ends start heerlijk met een goede basriff. Langzaam krijgt de basgitaar gezelschap van een, bijna lieflijk, drumritme en het stemgeluid van Ben. Wanneer het drumgeluid aanzwelt, valt ook de gitaar in en klinkt Breaking The Law van Judas Priest er heel even doorheen. De compositie gaat eigenlijk over de vraag: Hoe eindig ik eigenlijk een compositie. Bewust of onbewust is dit heel goed merkbaar aan het eind waar een clichédrumstuk de compositie en de EP beëindigt.
Riptide is een leuke EP van deze Duitse multi-instrumentalist, want Ben is verantwoordelijk voor het complete arsenaal. Behalve dat de EP leuk is om naar te luisteren, is ook de legovideo bij het titelnummer de moeite waard van het kijken.