Ben Howard – The Burgh Island EP

Ben Howard is een singer songwriter met uitzonderlijke kwaliteiten. Debuutplaat ‘Every kingdom’ viel goed in de smaak bij de grote publiek, en zijn nummer ‘Keep your head up’ werd verkozen tot nummer van het jaar.  Deze eerste plaat werd gekenmerkt door paradijselijke en zonnige klanken. De albumhoes is dan ook niet voor niets gefotografeerd voor de kust van Ibiza. Maar wat ligt er nu in de schappen? Misschien wel de ware aard van Ben, waar de zon amper doorkomt.
Heel typerend, want deze hoes (van the Burgh Island EP) bestaat uit enkele grijze, witte en vooral zwarte tinten. Toepasselijk genoeg is deze foto geschoten in Engeland, op Burgh Island dus. Niet bepaald een tweede Ibiza, is het niet? De akoestische gitaar is tegelijkertijd verruild voor een elektrische. Beladen met krakende en onheilspellende tonen probeert Ben Howard zijn hedendaagse emoties aan de wereld te openbaren.  Nee, verwacht geen catchy meezingers. Dit gaat dieper.
Deze EP bevat vier nummers die stuk voor stuk behoorlijk donker van toon zijn. Heel onheilspellend, en met name sferisch weet Ben het eiland te vertalen naar geluid. Een angstaanjagend, en tegelijkertijd een wonderbaarlijk eiland. Het is een plaat om goed in weg te dromen, je blijft er in zweven. Hierdoor krijg je als luisteraar de indruk dat je heel eventjes met Ben hebt meegereisd naar het Britse eiland. Je kan de wind bijna voelen. De man gaat volledig zijn eigen gang, zonder dat er per se ingespeeld wordt op commerciële belangen. Want wat is dat voor idee om een plaat op een eiland op te nemen? Tsja, het nummer ‘To be alone’ heeft er waarschijnlijk wel wat mee te maken. ‘I don’t need no one’, is een passage die deze plaat perfect omschrijft. Niet helemaal waar: titelsong ‘Burgh Island’ is opgenomen met Monica Heldal. Twee hele warmen stemmen die het sombere gehalte van de plaat grootendeels doen vervagen.
Al met al is Ben Howard er in geslaagd een memorabele plaat af te leveren. De vier composities zijn uitsluitend verkrijgbaar op vinyl, en dat is net zo typisch als de muziek: niet bepaald toegankelijk. Op Burgh Island heeft Ben zijn ziel blootgelegd in nummers met veel diepgang. Zowel tekstueel als muzikaal.  Depressiviteit wordt voorkomen door het heldere, warme stemgeluid. Dus mensen: laat Ben alleen. Dan ziet de toekomst er zeer veelbelovend uit.