Wat komen Fransen, Denen en Vlamingen op een donderdagavond doen in het Twentse Enschede? Vanavond is het antwoord een serieus potje kont schoppen bij Metropool. Op papier lijkt de Beast Against Beast tour van Benighted, Baest en Coffin Feeder in ieder geval garant te staan voor een flinke aanslag op de gehoorgang en nekspieren. Vol goede moed reis ik met wat vrienden af richting Enschede voor een avondje hard, harder hardst.
Het is aan de Belgische supergroep Coffin Feeder om de aftrap te verzorgen. De band bestaande uit leden van Fleddy Melculy, Leng Tch’e, Aborted en When Plagues Collide begint energiek aan hun set. Het geluid zit nog niet helemaal lekker op het eerste nummer. De drums drukken de gitaar en bas behoorlijk weg, hoewel het extreem sterke en strakke drumwerk van Siebe Hermans zeker geen straf is om naar te luisteren. De zang van geweldenaar Sven de Caluwé is wel direct duidelijk aanwezig. Gelukkig is de balans in de mix vanaf het tweede nummer veel beter en klapt de muziek er op dat het een lieve lust is. De zaal stroomt al vroeg vol en de goed gevulde Metropool geniet zichtbaar van de mix van deathcore en grindcore die de Belgen ten gehore brengen. Met veel humor (Flemish is just shitty Dutch) en een afgrijselijk foute impressie van Arnold Schwarzenegger weet Coffin Feeder flink te amuseren. Ondertussen spreekt de muziek voor zich. Met nummers als Dead or Alive en Defense heeft de band absolute live knallers in het arsenaal en alles wordt zo retestrak ten gehore gebracht dat de hoofden in het publiek wel op en neer moéten bewegen. Een lekker gastoptreden van Benighted’s Julien Truchan verhoogt de sfeer nog verder en de eerste moshpits en crowd surfers zijn een feit. Ondertussen leert Sven ons nog de drie belangrijkste woorden in het Vlaams. ‘Kust m’n kloten’ wordt dan ook gretig meegeschreeuwd door het Enschedese publiek. Als de band vervolgens aan slotstuk Severed Survival toekomt is het feest compleet en bewijst Coffin Feeder alvast dat het véél meer is dan een openingsact.
Aan het Deense Baest de schone taak het voorgaande geweld door te zetten. Ondanks dat de muziek van de band wat minder extreem en snel is dan dat van hun tourbroeders, weet de band vanaf het eerste moment het publiek in beweging te houden. De sfeer in Metropool is dan ook opperbest en het plezier straalt ook van het podium af. Wat een ontzettend enthousiaste koppen staan er op het podium; het spelplezier staat op standje elf. Komische grimassen, lekker geouwehoer tussen de bandleden onderling en dat alles terwijl de band toch een zeer stevig en aanstekelijk potje death metal staat te spelen. Het geluid is meer dan dik in orde, wat zeer sterke nummers als Colossus en Meathook Massacre verder ten goede komt. Die laatste zorgt dan ook voor een flinke wall of death. “This is a hasty song, but for Benighted it’s probably a slow one”. De band snapt zelf ook wel dat ze het vanavond niet gaan winnen op snelheid. Op enthousiasme en lekker vuige riffs scoort de band echter wel de volle punten. Met Misfortunate Son brengt de band ook een nog niet uitgebrachte track ten gehore. Een ontzettend lekker nummer met indrukwekkend strak drum- en riffwerk. Wie zegt dat death metal niet fun kan zijn komt bij Baest bedrogen uit, want dit is gewoon genieten met een grote glimlach. Dat enthousiasme is wederzijds, want Enschede wordt gedoopt tot leukste publiek van de tour. Met Gargoyles en Necro Sapiens komt de triomftocht van Baest tot een geweldig einde, waarbij zanger Simon Olsen zelfs nog midden in de circle pit kruipt en er een heuze sing-along volgt. Een memorabel optreden.
Als laatste is het de beurt aan de Fransmannen van Benighted om het flink warmgedraaide publiek te trakteren op een denderende finale. De band laat er vanaf de aftrap geen gras over groeien en gaan direct voor een sliding op het strottenhoofd. Scars dendert in sneltreinvaart over het publiek heen. Naast de te verwachten moshers en headbangers vallen ook het aantal van verbazing opengevallen monden in het publiek op. De band is zó snel en zó hard; iets dat live misschien nog wel meer opvalt dan op plaat. Meesterdrummer Kevin Paradis imponeert enorm en timmert de band op ongekend tempo door de setlist. Reptilian, Nothing Left to Fear, I Implore the Negative; de band heeft natuurlijk ook een heleboel knallers in het arsenaal. Het heerlijke geblaf en gekrijs van Julien combineert ook fantastisch met de drogere grunt van bassist Pierre Arnoux. Op Fame of the Grotesque en Scapegoat (waar Simon van Baest nog even voor terug het podium op komt) gaat het publiek ook helemaal los. Er lijkt een wervelwind door de zaal te gaan waarbij jong en oud zich mee laat voeren in de hyperspeed van de Fransen. Jong en oud, want naast de bekende lokale gezichten is er opvallend veel jonger publiek. De jeugd laat zich ook goed gelden; zowel in de moshpit als crowdsurfend over het publiek. Wat verjonging zien bij dit soort extreme metal shows doet me dan ook erg goed! De band gaat ondertussen vrolijk verder en wanneer Sven van Coffin Feeder ook nog eens het podium betreedt wordt een ding heel duidelijk: deze tour hangt van vriendschap en speelplezier aan elkaar. Een absolute top line-up en bands die zich enorm met elkaar, de andere bands en het enthousiaste publiek vermaken. Met publiekslieveling en klassieker Let the Blood Spill Between My Broken Teeth sluit Benighted hun zeer overtuigende set af en komt er een einde aan een ongelofelijk vette avond death metal en grindcore.