Een tweede album met lekkere bluesrock en funky invloeden.
Borgers heeft het naar zijn zin met zijn nieuwe begeleidingsband The Young Retro’s, en dat is te horen op het album. Na het debuutalbum Legacy uit 2015 is er nu alweer een tweede album. En Borgers is nou niet één van de meest productieve muzikanten van Nederland, dat zal hij zelf kunnen beamen. Swingende nummers met lekker veel lange saxofoonsolo’s er in, de ingrediënten zijn hetzelfde gebleven. Toch klinkt het album volwassener dan de voorganger. Een kleine vijftig minuten lang hoort de luisteraar tien tracks.
Niet alle nummers zijn spiksplinternieuw, Borgers besloot om drie nummers uit de erfenis van Sweet d’Buster opnieuw op te nemen. Zo horen we nieuwe versies van Stir Up The Fire, Bread en Still Believe. Al zal het laatste nummer bekender zijn in de uitvoering van Herman Brood. Still Believe is in de nieuwe versie trager en langer dan het origineel, het bevat een lange gitaarsolo en haalt zo met gemak de zes minuten grens. Ook heeft de band twee nummers uit de solo carrière van Borgers opnieuw opgenomen, Night Cat en Look In The Eye. Ook Night Cat werd door Brood gedaan, en ook hier maakte hij er een snellere versie van. De versie op Eindhoven klinkt erg bluesy en blijft heerlijk traag. Twee niet eerder uitgebrachte nummers, Bidonville en Spiral Of Violence worden eindelijk aan het grote publiek gepresenteerd. Laatstgenoemde is een lekker uptempo nummer, met een opzwepend ritme.
De overige drie nummers op het album zijn nieuw, speciaal voor dit album geschreven. Drie uiteenlopende nummers, van uptempo en funky tot wat rustiger en bluesy. Borgers en zijn kwartet jonge honden tonen wederom dat de band bestaansrecht heeft. Zowel op een album als live komt er een flinke dosis energie vrij bij het beluisteren van de nummers. Met een schijnbaar speels gemak worden de nummers in een hedendaags jasje gegoten, met een sausje jazz en soul. Een top album!
Bertus Borgers & The Young Retro's – Eindhoven
312
vorig bericht