Beth Hart – A Tribute To Led Zeppelin

Beth Hart lijkt zich er het beste bij te voelen voor nieuwe studioalbums steeds veel in handen van een nieuwe producer te geven. Wie er op een album meespelen, de producer schrijft vaak ook mee aan songs, Hart vindt dat blijkbaar een prettige manier om zichzelf uit te dagen. Deze ronde gebruikt ze echter dezelfde producer als de vorige keer: Rob Cavallo (Green Day, Kid Rock).
Dat is ook niet onlogisch, want een Zeppelin-tributealbum was zijn idee. Een idee dat Hart aanvankelijk niet zag zetten. Da’s best opmerkelijk, want op haar eerste livealbum Live At Paradiso staat een geweldige versie van Whole Lotta Love. Gelukkig kwam Hart terug op haar beslissing en is er nu een heel album.
Met grotendeels dezelfde muzikanten als op het vorige studioalbum War In My Mind, zoals sessiegitarist en sinds een aantal jaren ook succesvol YouTuber Tim Pierce. Muzikaal hebben ze niet veel veranderd. Waarom zou je ook? De originelen zitten qua arrangementen geweldig in elkaar, dus daaraan sleutelen kan bijna alleen verkeerd aflopen. Wel is er van de mogelijkheden van de moderne studio gebruik gemaakt om het geluid goed voor de dag te laten komen. In dat geval betekende dat gelukkig dat het heavy karakter soms nog wat aangezet is. Luister maar eens naar die moddervette drums op Kashmir. Ook de strijkers, bijvoorbeeld op Stairway To Heaven, voegen buitengewoon veel warmte toe.
Uiteindelijk draait het om wat Beth Hart met het materiaal doet. Zoals op Live In Paradiso al te horen was heeft ze de perfecte stem voor de zangpartijen van Plant en hoeft ze zich niet te forceren om een vergelijkbaar geluid voor het voetlicht te brengen. Tegelijkertijd is het herkenbaar Hart met wat meer vibrato dan Plant, dus het gaat niet als een karaokeplaat klinken. Integendeel zelfs.
Qua songkeuze is er met tracks van de eerste zes Zeppelin-albums behoorlijk op veilig gespeeld: Whole Lotta Love, Stairway To Heaven, Kashmir, When The Levee Breaks, No Quarter. Maar ja, net zo makkelijk zou je kunnen concluderen dat ze veel krakers heeft weggelaten: Immigrant Song, Since I’ve Been Loving You, Ramble On, Communication Breakdown, Nobody’s Fault But Mine. Het is nu eenmaal een klassieke discografie. Des te knapper is het dat Hart er toch haar eigen stempel op weet te drukken. Ze is iedere keer toch weer als zichzelf herkenbaar, of het nu ingetogen of in forse uithalen is. The Crunge is in het origineel een track vol ad libbing en ook dat doet hier ze op haar eigen manier.
A Tribute To Led Zeppelin is niet zomaar een tributeplaat, het is een masterclass rockzang met indrukwekkend donderende muzikale begeleiding. Beth Hart bewijst haar uitzonderlijke klasse.

Beth Hart website