Beth Hart is een fenomeen op zich met haar rauwe energie, herkenbare stem, krachtige pianospel en liedjes die recht uit haar hart komen. Met een speciaal plekje in dat hart voor dit land omdat het een van de eerste plekken was waar ze succes kreeg, komt ze terug naar Grolloo nadat ze eerder uitverkochte shows gaf in Ziggo Dome (2018) en maar liefst twee keer in AFAS Live in november. Haar laatste album War In My Mind kwam uit in september.
Na vijf decennia is Walter Trout het kloppende hart van de moderne bluesrockscene. Hij wordt gerespecteerd door de oude garde, vereerd door de jongere generatie en geadoreerd door de fans die elke avond na de show zijn hand komen schudden Hij bracht klassieke albums uit zoals Life In The Jungle uit 1990; Walter Trout, zijn doorbraak uit 1998, en Blues For The Modern Daze uit 2012. Zijn nieuwste album Survivor Blues kwam dit jaar uit.
Het festival dat als eerbetoon plaatsvindt rond de geboortedag van Harry Muskee, brengt deze jubileumeditie ook een live hommage aan de zanger en zijn band Cuby + Blizzards. Zanger Waylon is gevraagd om samen met The Blizzards die speciaal hiervoor weer bij elkaar komen, het repertoire van Muskee uit te voeren in Grolloo
Gitaarwonderkind Laurence Jones is een echte vriend van het festival. Nadat hij al twee keer eerder in Grolloo optrad (waarbij hij tijdens zijn eerste keer zelfs samen speelde met Buddy Guy) komt hij nu terug voor een derde. Hij wordt vaak aangeduid als ‘de toekomst van de blues’ en werd in 2014, 2015 én 2016 geïntroduceerd in de Britse Blues Awards’ Hall of Fame als Jonge Artiest van het Jaar. Inmiddels heeft hij zeven albums op zijn naam; de laatste, Laurence Jones Band, kwam afgelopen september uit.
De Amerikaanse bluesgitarist Chris Cain, geprezen door zowel Joe Bonamassa als wijlen B.B. King, knalde in 1987 de bluesscene in met zijn debuutalbum Late Night City Blues. Daarvoor ontving hij vier Blues Music Awards-nominaties, met daartussen zelfs die voor Bluesgitarist van het Jaar. Inmiddels heeft hij twaalf albums uitgebracht, de laatste was Chris Cain uit 2017.
The War and Treaty bestaat uit Michael en Tanya Trotter, een Amerikaans echtpaar dat door het lot bij elkaar werd gebracht. Ze worden wel vergeleken met Ike & Tina Turner, en Tanya met Aretha Franklin. Maar The War and Treaty is vooral een band die altijd weer levert, zowel op opnamen als tijdens liveoptredens. Hun debuutalbum Healing Tide uit 2018 werd geproduceerd door Americana-veteraan Buddy Miller.
Met een carrière van meer dan dertig jaar is Curtis Salgado een bekende naam binnen de blues. Nadat hij The Nighthawks leidde in zijn thuisstad Eugene, Arizona was hij onderdeel van The Robert Cray Band en zanger van Roomful of Blues, voordat hij zijn eigen band vormde en in 1991 zijn debuutalbum uitbracht. Hij zat een tijdje in Santana en speelde met Steve Miller. Ook was hij de inspiratie achter John Belushi’s The Blues Brothers. Zijn laatste album was Rough Cut, dat hij maakte met gitarist Alan Hager.
Zangeres en bassiste Danielle Nicole groeide op met de blues en werd bekend als een van de oprichters van Trampled Under Foot. Ze is de eerste vrouwelijke winnaar van de Blues Foundation’s Blues Music Award voor Beste Instrumentalist, Bas in 2014. Nicole bracht in 2015 haar eerste solalbum Wolf Den uit en volgde die op met Cry No More uit 2018; de laatste bereikte zelfs de eerste plaats van de Billboard Top Blues Albumlijst.
Hoewel ze nog steeds als jonge band worden beschouwd, gaat DeWolff inmiddels al meer dan tien jaar mee. Robin Piso en de broers Luka en Pablo van de Poel vormen een vuurspuwend, Hammond-aangedreven powertrio. Inmiddels hebben ze zes albums en drie livealbums uitgebracht, een Edison gewonnen en een album opgenomen met Black Keys-producer Mark Neill. Daarnaast werd Pablo maar liefst twee keer uitgeroepen tot beste gitarist van Nederland. Het zevende studioalbum, Tascam Tapes, staat gepland voor januari. |
|