Hart heeft in die tijd haar vleugels uitgeslagen en met producers als Kevin Shirley en Rune Westberg gewerkt, alsmede met gitaristen als Joe Bonamassa, Jeff Beck, Waddy Wachtel en Michael Landau. Dat Nichols niet met die mannen kan concurreren is begrijpelijk, maar het blijft merkwaardig dat hij alleen nog op een livealbum te horen is. Na bijna twee decennia op tournee mag je toch concluderen dat Nichols meer is dan alleen een prettige persoonlijkheid om mee op tournee te hebben. Natuurlijk, de piano is ook op een livealbum van Beth Hart het belangrijkste instrument, maar de gitaar is evenmin weg te denken. Nichols, bassist Bob Marinelli en drummer Bill Ransom zorgen samen voor een rotsvaste basis waarbij Beth Hart zich alleen druk hoeft te maken over haar eigen zang- en pianopartijen.
Zelf hoopte ik op een nieuw livealbum na wat ik het Harts beste studioalbum van het laatste decennium vind, Bang Bang Boom Boom, een album dat de uitgelaten én de ingetogen kant van Beth Hart perfect samenbrengt. Inmiddels zijn we twee studio-albums verder (Better Than Home en Fire On The Floor) en op dit album is er van vijftien tracks helaas maar eentje te vinden van Bang Bang Boom Boom, Baddest Blues. Fire On The Floor is vijf maal vertegenwoordigd, Better Than Home drie keer, Leave The Light On twee maal en Immortal en Screaming For My Supper beide met één track. Daarnaast worden er twee covers uitgevoerd die afkomstig zijn van de eerste twee platen met Joe Bonamassa, de Bill Withers-cover For My Friends en Can’t Let Go.
Hart heeft inmiddels een Grammy binnen en speelt voor veel grotere zalen dan voorheen. Het kan niet anders of dat heeft invloed op je setlist. En inderdaad, waar de uitbundige longen-uit-je-lijf-tracks op Live In Paradiso in de meerderheid waren hebben bij dit concert in de New Yorkse Iridium Club de ballads de overhand. Dat kan ik jammer vinden, maar dat zie ik tegelijkertijd niet zo snel meer veranderen.
Dat gezegd zijnde is het wel een goede keuze geweest om de opname van één avond uit een kleine club uit te brengen. Hart is iemand die hart en ziel in een performance gooit en in een kleine zaal komt dat bijna per definitie beter over. Front And Center is een programma met livemuziek van de Amerikaanse publieke omroep PBS en zo konden er drie vliegen in één klap geslagen worden: een televisie-uitzending, een dvd en een album. Met tracks als Tell Her You Belong To Me, Jazz Man en Baddest Blues zijn er de laatste jaren hele lekkere tracks bijgekomen en vergezeld van Delicious Surprise, Leave The Light On en Broken And Ugly uit de beginjaren is Front And Center een mooi document van haar ontwikkeling van de laatste jaren. Als bij de covers ook Sonny Landreth zijn opwachting maakt krijgt het album bovendien de spectaculaire afsluiting die het verdient.
De laatste jaren heeft Hart zich opgewerkt van gewaardeerde clubact in voornamelijk Nederland en Scandinavië tot een act die heel Europa en de VS afreist voor haar tournees. Dat bracht haar recentelijk in de Royal Albert Hall en aanstaande zaterdag staat ze in de Ziggo Dome. Met Front And Center kun je alvast lekker voorbereiden.
Beth Hart website