BEUK is tien jaar on the road en dat werd op 2 maart gevierd met een lekker groot feest voor alle fans in hun thuisstad Brugge (B). Met ruim meer dan 400 waren ze, in de Cactus om hun favoriete band aan te vuren.
Het gaat goed met BEUK. In tien jaar tijd speelden ze 240 concerten. Dat is meer dan het lijkt. Dat betekent één concert om de andere week, en dat dan tien jaar lang. Dat lukt niet elke band. Hoogtepunten zijn er genoeg: Alcatraz, een twintigtal shows in de UK en dan nog tientallen shows in onder meer Frankrijk en Nederland. Daarnaast bracht deze Nederlandstalige hardrockband tal van albums en EP’s uit en hebben ze een reputatie opgebouwd met leuke video’s bij hun singles.
De support voor het verjaardagsconcert kwam van Mr Myst. Vorig jaar bracht deze Belgische glam en sleazerockband het prachtige album 7 Deadly Sins uit, maar het lijkt alsof hun live-promo-machine pas dit jaar echt op kruissnelheid komt.
De setlist in de Cactus was zowat dat volledige nieuwe album (en ook nog eens in de volgorde), met puike versies van titeltrack 7 Deadly Sins, This Is What Women Do, Ghosts en Vanity. De nochtans prima cover van Michel Sembello’s Maniac (uit de film Flashdance), die ook op dat album staat, speelden ze jammer genoeg niet. Wel hun klassieke afsluiter: 2FU4U. Waarbij het refrein (Too Fucked Up For You) zowel door de band als het publiek op de eerste rijen wordt uitgebeeld met handgebaren, als was het een dansje van K3.
Om maar te zeggen dat het visuele belangrijk is bij Mr Myst. En dat weet zanger JSD maar al te goed. Het wringt wat met de Vlaamse aard die zegt ‘doe maar gewoon, da’s al goed genoeg’. Dat doet JSD dus niet. Hij vult de beker met glamrock-clichés tot aan het randje, met genoeg vuurwerk om thuis Oudejaarsavond mee te vieren, een megafoon, een hele verkleedkoffer (inclusief roze jas, bandana, een legerpet, cowboyhoeden, sjaaltjes en noem het maar op) en met het volledige arsenaal aan stoere en coole poses dat glam en sleaze ooit al gebracht heeft. En hij komt er mee weg. Op geen enkel moment lijkt het ‘erover’, al flirt hij met plezier met die grens. En vooral, als je dat allemaal wil en kan, en je hebt er dan ook nog eens de stem voor, dan is al dat visuele gewoon een leuke extra.
Mr Myst is natuurlijk meer dan de frontman. Ook band-oprichter en gitarist Atticus Myst is een aandachtsmagneet. Cool en heel trefzeker de juiste akkoorden aanslaan: you’re doing it right. De hele show is een lust voor het oog. Mr Myst stak in Brugge het vuur aan de lont, zoals dat de bedoeling was.
De drie mannen van BEUK kwamen met veel zelfvertrouwen het podium van de Cactus opgewandeld. Dat ze deze concertzaal zo makkelijk hebben doen vollopen, heeft hen een extra zetje gegeven. De openingszin van zanger Roel kan tellen. “Wij zijn BEUK en wij spelen rock ’n roll”. Is dat niet zowat hetzelfde als de zin waarmee Lemmy elk optreden van Motörhead opende?
BEUK heeft een mooie evolutie gemaakt, zowel in de lyrics als muzikaal. Het meest recente werk klinkt bijvoorbeeld net wat potiger dan dat op de eerste releases en concerten. Op de setlist voor hun tiende verjaardag staat vooral nieuw werk. Ze zetten de beuk erin met Woord Voor Woord, van hun recentste EP, waarvan alle tracks gespeeld worden. De drie singles die ze dit jaar al uitbrachten, en die mogelijk de basis vormen van alweer een nieuwe EP of album, komen in Brugge allemaal voorbij: Barst, Loop Naar De Hel en Overal En Nergens.
Van hun debuutalbum Strak Plan, uit 2016, spelen ze op hun eigen feestje in de reguliere set enkel Station Dementia, hoewel een paar mensen in het publiek ook roepen om Strak Plan Jacky te brengen. Voor Geniale Gypsy mag Piet Overstijns van Dyscordia mee komen zingen en die doet dat met verve. Het nummer wordt in een akoestische versie gebracht en zo leren we dat drummer Laurent zelfs met enkel een tamboerijn toch een publieksmenner kan zijn. Ook de Jimi Hendrix-cover Voodoo Child kan op extra veel applaus rekenen. De set is netjes opgebouwd en het enthousiasme van het publiek wordt met elke track een beetje groter. Bij Beuker beginnen honderden mensen spontaan het ritme mee te klappen en bij Monster, de afsluiter van de reguliere set, is er een stagediver die na zijn sprong voor een moshpit zorgt.
De bisronde komt snel en daarin krijgen de fans dan toch een extra ‘oud’ nummer: Delfine Klopt Erop, de ode van BEUK aan een lokale heldin die zowaar wereldkampioene boksen werd. De uitsmijter is een cover: Poep In Je Hoofd van De Raggende Mannen. Fantastisch toch dat dit nummer in ere wordt gehouden? Op die twee nummers gaat het Brugse publiek nog een laatste keer helemaal los voor de zaallichten aangaan.
Tien jaar BEUK was een leuk verjaardagsfeestje. De band moet misschien niet nog eens tien jaar wachten om dit over te doen.