Beyond Chronicles – Human Nation

Ooit gestart als Chronicles moeten we de oorsprong van de band in 2013 optekenen, toen de naam veranderd werd in Beyond Chronicles. Al eerder werden er een single (2014) en een EP (2015) gelanceerd, maar Human Nation is het eerste echte album van dit Franse vijftal. En dan meteen twaalf nummers in bijna een uur melodische deathmetal.
Vanaf het openingsnummers Ground Zero en Cold Vengeance heb ik een zwak voor Beyond Chronicles, maar het is nog niet geheel overtuigend. Ook met Last Transmission, Powerless en Upon Them lukt het nog niet helemaal. In Last Transmission blijkt duidelijk uit de gitaarmelodie dat deze band potentie heeft en ook in Powerless is de melodie die aan de basis ligt en het sterke drumwerk van Nathan ondersteunt prettig. Zanger/grunter Andy laat horen dat ook hij over genoeg kracht beschikt, maar veel verder dan lekkere nummers zijn het nog niet. Dat komt, denk ik wel, door de clean vocals die niet heel sterk overkomen in deze nummers en in de toekomst wel wat aandacht verdienen.
Vanaf de tweede helft blijkt in het titelnummer Human Nation dat de sterke muzikale basis verder uitgebouwd wordt en de compositie veel krachtiger klinkt dan de nummers op de eerste helft. Vanaf The Best At Everything versnelt het gitaarduo Julien “Gibson” en Carrie “Way” en overstijgt zichzelf. Alsof Popey een blik spinazie achterover heeft gekieperd weet dit zijspanduo de aandacht te versterken. Ze nemen daarbij bassist Niklas en drummer Nathan mee. Nathan die zijn dubbele bas synchroon laat excelleren met het gitaargeluid.
Het hek is van de dam, want de ontluikende kwaliteit en kracht barst als een splijtzwam uit zijn hoed. Trebuchet spreekt muzikaal aan. Zangtechnisch misschien niet het sterkste nummer, maar het gitaarduo is niet te stoppen om via Well March On als een perpetuum mobile verder te spelen. Een uiterst vitaal en vooral verrassend nummer met vrij rustige momenten, maar een sterke versnelling in tempo naar het einde om verrassend te eindigen met een intermezzo dat strak overloopt in Beyond The Dark. Een nummer dat het woord melodische metal in neonletters zou mogen dragen. Het album sluit groovend af met Win By Blood. Deze compositie heeft de passie, het gevoel en de kracht van een band als Lamb Of God en raakt via een sterke breakdown in een retestrak ritme dat goed uitgebouwd wordt.
Beyond Chronicles heeft me in eerst instantie verbaasd en nieuwsgierig gemaakt. In tweede instantie heeft het geheel me toch verpletterd. De tweede helft van het album is fantastisch en wanneer dit Franse vijftal dat kan uitbouwen en de clean vocals zou kunnen verbeteren, hebben we te maken met een Franse belofte.