Beïnvloed door diverse genres in metal zoals death, progressief en modernmetal toont Beyond Dystopia muzikaal gelukkig een minder negatief beeld. In elf nieuwe composities laat de band horen waar ze voor staan. Dat is een basis die toch wel sterk gestoeld is op een progressief fundament met diverse kleine uitstapjes naar diverse subgenres.
Die kruisbestuiving zorgt ervoor dat het geheel goed gevarieerd en geproportioneerd wordt aangeboden. De band heeft de beschikking over twee goede zangers die het evenwicht weten te bewaren. De clean vocals zijn voornamelijk wat langgerekt ingezet wat ergens doet denken aan de manier van zingen die bij de grunge ook aanwezig is.
Soms zet Beyond Dystopia strak en krachtig in zoals in The Void. Hoewel de melodie goed toegankelijk is, wordt deze geregeld afgewisseld met sterk drumwerk van Pascal dat de deathmetalinvloeden naar voren brengt. Bij Peace Of Mind is het de trage groove die de overhand heeft en een mooi aanknopingspunt is voor een gevoelige compositie die vervolgd wordt door de klassieke tonen in My Meandering Mind.
Het is niet het eerste moment op het album waarin de band emotie en een meeslepend karakter neerzet. Virus heeft tevens die vibe die je bij je gevoelshorens pakt en je even door elkaar schudt in een sterk progressief stuk muziek met daarop aansluitend een korte maar fijne gitaarsolo en strakke grunt.
In Mindgames past de gevoelige snaar in de tweede helft van een overwegend groovend stuk muziek.
Beyond Dystopia levert als trio een leuk album af dat zeer gevarieerd is neergezet doordat diverse stijlwisselingen de revue passeren en de heren goed weten hoe je de aandacht kan weten vast te houden door interessante wendingen. De zangpartijen bevallen mij wel, maar ik kan me ook voorstellen dat niet iedereen gecharmeerd kan zijn van de, meestal langgerekte, zangmelodieën.