Het vierde album van deze symfonische band pakt de draad weer op waar de muzikanten gebleven waren na de release van het tweede album Dying To Feel Alive in 2017.
De uit Nederland afkomstige band heeft in frontvrouw Meryl Foreman een uitstekende zangeres met krachtige vocalen. Gitarist Mariusz Krawitowski, bassist Dennis Winkel en drummer Ferry Guns maken de line-up compleet.
In ruim drie kwartier tijd geeft de band tien geweldige nummers te horen aan de belangstellende luisteraar. Korte riffs, zwaar drumwerk en prachtige melodielijnen op de toetsen zorgen voor de uitstekende muzikale vormgeving van de nummers.
Vanaf de eerste tonen van Cronos weet de band te boeien. De intro is bijna filmisch, een toetsenpartij en rustieke vocalen maken de luisteraar langzaam kennis maken. Het tempo gaat iets omhoog, de vocalen worden krachtiger en er worden meer muzikale elementen toegevoegd, drummer Guns voert het tempo op, we zijn begonnen!
De nummers worden nergens echt meedogenloos hard en de band zorgt er nauwlettend voor dat de verhouding vocalen – muziek niet verstoord wordt. Ruim drie kwartier luisteren naar deze band is zeker geen straf. De luisteraar hoort een afgemeten mix van stevige en symfonische rock waarvan je na afloop haast zeker weet dat je dit nog een keer live wilt meemaken.